ခ်စ္မိသြားပါသျဖင့္ ၅

အဲဒီလကၡဏာအရ မင္းနဲ႔မင္းခ်စ္သူတို႔ေစ့စပ္လို႔လည္းမရဘူး၊လက္ထပ္လို႔လည္းမရဘူးဆိုတာ ငါသိထားတယ္သီဟ.''  လို႔ က်ေနာ့္မ်က္နာကိုၾကည့္ျပီးတစ္လံုးခ်င္းေျပာလိုက္ပါေလေရာဗ်ာ.. ေပ်ာ္ပါးစြာေအာ္ဟစ္ေနၾကတဲ့ အသံေတြအားလံုးျငိမ္သြားတယ္လို႔ေတာင္က်ေနာ္ 
သူ႕စကားကိုၾကားျပီး ထင္လိုက္မိတယ္ေလ... ခ်က္ခ်င္းသတိဝင္လာျပိး စတတ္ေနာက္တတ္တဲ့က်ေနာ့္ဗီဇအတိုင္း .............


♦♦♦♦ ♦♦♦♦ ♦♦♦♦ ♦♦♦♦ ♦♦♦♦





















အဲဒီမွာေဘးခ်င္းယွဥ္ရပ္ေနတဲ့အိအိဝင္းနဲ႔ယမင္းတို႔ကနည္းနည္းခ်င္း 
ေဘးဖက္ကိုဖယ္ေပးလိုက္ေတာ့မွ 
သူတို႔ေနာက္မွာရပ္ျပီးပုန္းေနတဲ့ ခင္ေလးႏြယ္ကိုျမင္လိုက္ရတယ္ေလ... WoWwww ေပါ့..

''ဟာႏြယ္ပါလားး ဘယ္တုန္းကေရာက္လဲႏြယ္ရယ္.. ကိုယ္ႏြယ့္ကို ဘယ္ေလာက္လြမ္းေနမယ္ဆိုတာမသိဘူးလားႏြယ္..''  

ဆိုျပီးေျပးဖက္လိုက္တာေပါ့...သူကေတာ့ရွက္ေနရွာမွာေပါ့ေလ..ရွက္ေနလည္းဒီေလာက္ကေရွာ့မရွိဘူးေလ.. အားလံုးသိထားျပီးသားဆိုေတာ့လည္းလြတ္လပ္တာေတာ့အမွန္ပါ.. ခင္ေလးႏြယ္ကေတာ့
ဘာမွျပန္မေျပာပဲ ျပံဳးရံုေလးပဲျပံဳးေနတယ္ေလ.. ဒီေတာ့ယမင္းကပဲ 

''ကိုသီဟ..ေျပာစမ္းပါဥိးကိုသီဟတို႔ဘယ္ေတာ့ေစ့စပ္မယ္၊ဘယ္ေတာ့လက္ထပ္ၾကမယ္ဆိုတာေလးေလ.'' 

'' ေစ့စပ္တာကေတာ့ခုပဲေစ့စပ္လိုက္မယ္၊လက္ထပ္တာကေတာ့ေနာက္ရက္အနည္းငယ္ၾကာရင္ေပါ့''











ဆိုျပိးေဘာင္းဘီအိတ္ထဲမွာအဆင္သင့္ထည့္ထားတဲ့ေစ့စပ္လက္စြပ္ကေလးကိုထုတ္ျပိး
ခင္ေလးႏြယ္လက္မွာစြပ္ေပးဖို႔လုပ္ေတာ့ ခင္ေလးႏြယ္က 

'' မဟုတ္ေသးဘူးကိုရယ္.....ႏြယ္ေလ...ႏြယ္...'' 

ဆိုျပီးစကားကိုဆံုးေအာင္မေျပာႏိုင္ေတာ့ပဲ သူ႔လက္ကိုအတင္းရုန္းေနေတာ့တာပဲဗ်ာ..
အားလံုးကလက္ခုပ္လက္ဝါးတီးျပီးေအာ္ဟစ္ေပ်ာ္ရႊင္ေနၾကတာမို႔ သူရွက္ျပီးျငင္းေနတယ္ထင္လို႔ အတင္းပဲက်ေနာ္ကသူ႔လက္ေခ်ာင္းကေလးမွာ ေစ့စပ္လက္စြပ္ကေလးကို စြပ္ေပးလိုက္ပါေတာ့တယ္...
အမွန္ကခင္ေလးႏြယ္က်ေနာ့္ကိုတစ္ခုခုေျပာခ်င္ေနပံုမ်ိဳးဗ်.. က်ေနာ္ကလံုးဝအေျပာမခံပဲအတင္းလုပ္ေနေတာ့(လက္စြပ္ဝတ္ေပးတဲ့အလုပ္ေနာ္) ခင္ေလးႏြယ္တစ္ေယာက္ ဘာမွမတတ္ႏိုင္ေတာ့ပဲျငိမ္ေနလိုက္ရေတာ့တာေပါ့..။
ျပိးေတာ့အားလံုးေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါးစားေသာက္ၾကျပီးေတာ့ က်ေနာ္ခင္ေလးႏြယ္ကို အိမ္ျပန္လိုက္ပို႔လိုက္တယ္ေလ... ျပိးေတာ့အိမ္ျပန္လာျပီး မိသားစုအားလံုးက က်ေနာ့္လက္ထပ္ပြဲလုပ္ဖို႔အတြက္တိုင္ပင္ၾကျပီး တစ္ရပ္ကြက္လံုးဆူညံေနေအာင္သီခ်င္းေတြဘာေတြဖြင့္ျပီး ကခုန္ေနၾကေတာ့တာေပါ့..။
ဒီေနရာမွာက်ေနာ္တို႔အိမ္ရဲ့ညာဖက္ေဘးအိမ္မွာေနၾကတဲ့ေဗဒင္ဆရာအေၾကာင္းလည္းေျပာဖို႔လိုလာပါျပီ..
တျခားမဟုတ္ပါဘူးး က်ေနာ္တို႔အိမ္မွာဆူညံေပ်ာ္ပါးေနတာကိုၾကားျပီးေတာ့ဘာမ်ားလဲဆိုျပီလာေမးတာပါ.. 

'' ေဟ့ ဆူညံလွခ်ည္လား..ဘာေတြျဖစ္ေနၾကတာလဲ? 
ငါ့ကိုလည္းေျပာဦး မွေပါ့ ''

ဆိုျပီးအိမ္ထဲကိုဝင္လာတဲ့ေဗဒင္ဆရာကို က်ေနာ္ကပဲ 

'' ဒီလိုပါဆရာရယ္.. က်ေနာ္လက္ထပ္ဖို႔အတြက္ ရက္သတ္မွတ္လိုက္ျပီး အားလံုးေပ်ာ္လို႔ ကခုန္ေနၾကတာပါဗ်ာ'' 

လို႔ေျပာေတာ့ သူက '' ဟာ မဂၤလာရွိလိုက္တာကြာ..လုပ္ပါဥိး ဘယ္သူနဲ႔လည္း? '' 

လို႔ေမးေတာ့ က်ေနာ္က က်ေနာ့္ခ်စ္သူ
ခင္ေလးႏြယ္နဲ႔ ေနာက္အပတ္စေနေန႔ဘုရားေက်ာင္းမွာေစ့စပ္ေတာ့မယ္ဆိုတာကို အတိုခ်ဳံးျပီးေျပာျပလိုက္တာေပါ့ေလ... ေဗဒင္ဆရာမ်က္နာမေကာင္းျဖစ္သြားတယ္ဗ်.. ဘာျဖစ္လို႔လဲလို႔ေမးေတာ့ 

'' ငါ့အေနနဲ႔မင္းနဲ႔မင္းခ်စ္သူႏွစ္ေယာက္စလံုးရဲ့ လကၡဏာကိုၾကည့္ျပီးျပီဆိုတာ မင္းသိတယ္ေနာ္သီဟ ? '' တဲ့... 

'' အင္း..ဟုတ္တယ္ေလဆရာ..ဘာျဖစ္လို႔လဲ? '' လို႔ျပန္ေမးလိုက္ေတာ့ 

'' အဲဒီလကၡဏာအရ မင္းနဲ႔မင္းခ်စ္သူတို႔ေစ့စပ္လို႔လည္းမရဘူး၊လက္ထပ္လို႔လည္းမရဘူးဆိုတာ ငါသိထားတယ္သီဟ.''  လို႔ က်ေနာ့္မ်က္နာကိုၾကည့္ျပီးတစ္လံုးခ်င္းေျပာလိုက္ပါေလေရာဗ်ာ.. 

ေပ်ာ္ပါးစြာေအာ္ဟစ္ေနၾကတဲ့
အသံေတြအားလံုးျငိမ္သြားတယ္လို႔ေတာင္က်ေနာ္ သူ႕စကားကိုၾကားျပီး ထင္လိုက္မိတယ္ေလ... ခ်က္ခ်င္းသတိဝင္လာျပိး စတတ္ေနာက္တတ္တဲ့က်ေနာ့္ဗီဇအတိုင္း 

'' ဟားဟား ဆရာကလဲ..ကဲဒါဆိုက်ေနာ္ဆရာ့ကိုေမးမယ္ေနာ္..ဆရာ့လကၡဏာမွာ အရိုက္ခံရဖို႔ဇာတာရွိလားမရွိဘူးလား? '' လို႔ေမးလိုက္တယ္ဗ်..။
 
သူလည္းက်ေနာ္ဘာကိုဆိုလိုတာလဲမရွင္းေတာ့ အူေၾကာင္ေၾကာင္နဲ႔က်ေနာ့္ကို ျပန္ၾကည့္ေနတယ္ေလ... အားလံုးကလည္းစိတ္ဝင္တစားနဲ႔က်ေနာ္တို႔ကိုေငးေနၾကတာေပါ့.. 

'' ဟုတ္တယ္ဆရာ..တကယ္လို႔ဆရာကအရိုက္ခံရမယ့္ဇာတာမပါဘူးဆိုရင္ ခုက်ေနာ္ဆရာ့ကိုရိုက္မယ္၊ ဆရာကအဲဒီဇာတာပါတယ္လို႔ေျပာရင္
က်ေနာ္ဆရာ့ကိုမရိုက္ေတာ့ဘူး ၊ က်ေနာ္ေမးတာေျဖပါဆရာ '' 

လို႔ေျပာေတာ့သဘာဝက်တဲ့ေမးခြန္းမို႔အားလံုးက ေဟးးးးကနဲ ဝိုင္းေအာ္အားေပးၾကတယ္ေလ...အမႊာႏွစ္ေကာင္ကအဆိုးဆံုးေပါ့.. အဲဒီမွာေဗဒင္ဆရာလည္းေဘးက်ပ္နံက်ပ္ျဖစ္ျပီး ဘာမွမေျဖႏိုင္ေတာ့ဘူးေလ.... ဒီေတာ့မွက်ေနာ္ကျပံဳးျပီး
 
'' ဒီလိုပဲေပါ့ဆရာရယ္.. လကၡဏာမွာမပါဘူးဆိုေပမယ့္ျဖစ္လာႏိုင္တာေတြရွိသလို ပါေနေပမယ့္လြဲႏိုင္တာေတြလည္းအမ်ားၾကီးရွိႏိုင္ပါတယ္.. အရာရာကို ေဗဒင္နဲ႔ခ်ည္းပဲတြက္ခ်က္ျပီးဆံုးျဖတ္လို႔မရပါဘူး '' 

ဆိုျပီးေျပာလိုက္ေတာ့တာေပါ့ဗ်ာ.. ေဗဒင္ဆရာကေတာ့သူတြက္ထားတာမမွားႏိုင္ဘူးဆိုတဲ့သေဘာမ်ိဳးနဲ႔ျပံဳးျပီး
ေခါင္းတခါခါနဲ႔တစ္လွမ္းျခင္းလွမ္းထြက္သြားခဲ့ပါတယ္ဗ်ာ.......




ေနာက္သံုးပတ္ေလာက္ၾကာေတာ့(သိပ္လည္းအခ်ိန္မဆြဲခ်င္ေတာ့ဘူးေလ.)က်ေနာ္ခင္ေလးႏြယ္ကို
တရားဝင္လက္ထပ္ဖို႔အတြက္အားလံုးစီစဥ္ျပီးသြားျပီေပါ့ဗ်ာ..
ေယာက္ဖရယ္၊မမၾကီးရယ္ကလည္းတစ္ဦးတည္းေသာေမာင္ေလးဆိုျပီးေတာ့အားလံုးက်ေနာ့္ သေဘာအတိုင္းျဖစ္ေအာင္အတတ္ႏိုင္ဆံုးစီစဥ္ေပးရွာပါတယ္။
မဂၤလာခန္းဝင္ပစၥည္းေတြဝယ္တဲ့ျခမ္းတဲ့ကိစၥမွာေရာ၊ ခန္းမငွါးျပီးဧည့္သည္ေတြကို 
ဧည့္ခံမယ့္ကိစၥေတြမွာပါ က်ေနာ့္အတြက္မမၾကီးတို႔မိသားစုအားလံုးမျငီးမျငဴဝိုင္းဝန္းစီစဥ္ေပးလိုက္ၾကတာမ်ားဗ်ာ.. စဥ္းစားမိတိုင္းၾကည္ႏူးမိရပါတယ္..။ ဒီရက္ပိုင္းေတြမွာေတာ့က်ေနာ္လည္းအလုပ္ရွဳပ္ေနတာနဲ႔ ခင္ေလးႏြယ္ဆီေတာင္သိပ္မေရာက္ျဖစ္ပါဘူး။ ေစ့စပ္လက္စြပ္ ဝတ္ေပးျပီးကတည္းကကိုယ့္အေတြးနဲ႔ကိုယ္ က်ေနာ္ေက်နပ္ေနေတာ့သူဘာေတြျဖစ္ေန၊ၾကံဳေနလဲဆိုတာမသိႏိုင္ေလာက္ေအာင္ကို အေပ်ာ္လြန္ေနတယ္ေလ..

သူ႔အိမ္မွာက သူ႔ေမာင္ေလးအငယ္ေကာင္မက်န္းမမာျဖစ္ေနတာက်ေနာ္ေျပာျပျပီးပါျပီေနာ္... အဲဒီေကာင္ေလးအေျခအေနက ေန႔ေန႔ညညလိုျဖစ္ေနတာဆိုေတာ့သူ႔မိဘေတြကလည္းအသက္ေတြကၾကီး၊ အားကိုစရာဆိုလို႔သူတို႔သမီးခင္ေလးႏြယ္ကလြဲလို႔ တျခားသူကလည္းမရွိဆိုေတာ့ေမာင္ေလးအတြက္ေသာက္ေသာက္လဲ
ကုန္က်ခဲ့တဲ့စားရိတ္ေတြ၊ေနာက္ကုန္က်ဦးမယ့္ေငြေတြအတြက္ သူ႔မိဘေတြစကားကြ်ံထားတဲ့စီးပြါးေရးလုပ္ငန္းရွင္တစ္ေယာက္နဲ႔လက္ထပ္ဖို႔ ခင္ေလးႏြယ္ဆံုးျဖတ္လိုက္ရတယ္ေလ.. အဲဒါကိုရွင္းျပဖို႔လာတဲ့အခါမွာက်ေနာ္တို႔ကသူရွင္းျပေနတာကိုေစာင့္မေနေတာ့ပဲ က်ေနာ္တို႔အားလံုးျဖစ္ခ်င္ေနတဲ့အတိုင္းအတင္းအၾကပ္ေစ့စပ္
လက္စြပ္ကိုစြပ္ေပးခဲ့ၾကတာေပါ့ဗ်ာ..။ အဲဒီေနာက္ပိုင္းလည္းခုက်ေနာ္တို႔စီစဥ္ေနတဲ့မဂၤလာေဆာင္မယ့္ကိစၥေတြ၊အစီအစဥ္ေတြကိုလည္း သူ႔အံ့ၾသေပ်ာ္ရႊင္သြားေအာင္ဆိုျပီးၾကိဳတင္မေျပာမိဘူးေလ.။ တစ္ရက္အလိုၾကမွအသိေပးျပီးမဂၤလာပြဲကိုတက္ခိုင္းေတာ့မယ္ေပါ့။ ဖိတ္စာေတြေဝငွျပီးေနာက္ဆံုးမဂၤလာေဆာင္မယ့္ေန႔ေရာက္ေတာ့မွ
သူေရာက္မလာခဲ့ဘူးဗ်ာ..။
သတို႔သားရွိျပီးသတို႔သမီးမရွိတဲ့(မေရာက္ေသးတဲ့အတြက္)
တျခားအစီအစဥ္ေတြတခုျပီးတခုေျပာင္းေျပာင္း (အတီးအမွဳတ္မ်ားေပါ့) လုပ္ေနလိုက္ေပမယ့္အခ်ိန္ေတြသာကုန္သြားတယ္ခင္ေလးႏြယ္ကေတာ့ေရာက္မလာခဲ့ပါဘူး။ ဧည့္သည္ေတြကလည္းအဝင္ဝကိုတၾကည့္ၾကည့္ေပါ့..။ဘိသိက္ဆရာေတာ္ကလည္းအေျခအေနကို
သေဘာေပါက္သလိုလိုျဖစ္လာေတာ့ေယာက္ဖကိုေခၚျပီးေမးတယ္ေလ.....။ 
'' ေကာင္ေလးေရ ဘယ္မွာလဲကြသတို႔သမီး? '' 
'' လာမွာပါဗ်ာ..အေခၚလႊတ္ထားပါတယ္.ခဏေနရင္ေရာက္လာေတာ့မွာပါ.စိတ္မပူပါနဲ႔ဆရာရယ္ '' 
ဆိုျပီးေျပာေနတာက်ေနာ္ၾကားေနရတယ္ဗ်ာ..။ ဧည့္သည္ေတြကလဲကၽြတ္ကၽြတ္၊ ကၽြတ္ကၽြတ္နဲ႔ညံေနေရာဗ်ာ..။
အမ်ိဳးမ်ိဳးေဝဖန္ေနၾကတာေပါ့.. အဲဒီအခ်ိန္မွာက်ေနာ့္သူငယ္ခ်င္းတိုက္ဂါးက က်ေနာ့္ပုခံုးေပၚလက္တင္ျပီး 
''ဘာမွပူမေနနဲ႔သူငယ္ခ်င္း ခင္ေလးႏြယ္ေရာက္လာေတာ့မွာပါ.. ငါဟိုေကာင္ေတြကိုထပ္လႊတ္ထားတယ္.စိတ္ေအးေအးထားပါ.'' ဆိုုျပီးအားလာေပးရွာပါတယ္.....
ေျပာရင္းကပဲ တိုက္ဂါးလႊတ္လိုက္ေကာင္ႏွစ္ေကာင္စာရြက္တရြက္ကိုင္ျပ္ိးျပန္ေရာက္လာၾကတယ္ေလ..။ ေယာက္ဖနဲ့မမၾကီးက စာရြက္ကိုအျမန္ဖြင့္ဖတ္လိုက္ေတာ့မ်က္ႏွာညွဳိးသြားတယ္ေလ.. တိုက္ဂါးကေတာ့က်ေနာ့္ကိုႏွစ္သိမ့္ဖို႔စကားရွာေနတယ္ထင္ပါရဲ့...
ႏွဳတ္ခမ္းတလွဳပ္လွဳပ္နဲ႔ဘာအသံမွေတာ့ထြက္မလာပါဘူးဗ်ာ.. အိအိဝင္းနဲ႔
ယမင္းကေတာ့မမၾကီးကိုဖတ္ျပီးမ်က္ရည္ဝဲေနၾကတာေပါ့... ထင္ရွားေနတဲ့အေျခအေနေတြေၾကာင့္ဧည့္သည္ေတြလည္းအလ်ိဳလ်ိဳျပန္ဖို႔ျပင္ဆင္ေနခဲ့ၾကတယ္ေလ... မမၾကီးနဲ႔ေယာက္ဖက ဧည့္သည္ေတြကိုသြားျပီး 
'' ဒီမွာ..ခဏလူၾကီးမင္းတို႔.. စားစရာေလးေတြေတာ့သံုးေဆာင္သြားၾကပါဦးလားဗ်ာ'' 
''ဟုတ္ပါတယ္တယ္ရွင္,, ဒီအတိုင္းၾကီးေတာ့
မျပန္သြားၾကပါနဲ႔..စားေသာက္သြားၾကပါဦးရွင္ '' 
ဆိုျပီးလိုက္ေခၚဖို႔ၾကိဳးစားၾကပါေသးတယ္.။ 
'' ေနပါေစဗ်ာ သတို႔သားအပါအဝင္ခင္ဗ်ားတို႔အားလံုးဝမ္းနည္းေနၾကတဲ့အခ်ိန္မွာ ဘယ္လိုလုပ္ျပီး က်ေနာ္တို႔ကစားလို႔ေသာက္လို႔ရမ်ာလဲဗ်ာ.'' ဆိုျပီးေျပာတဲ့သူကေျပာ... 
'' ဟုတ္ကဲ့.. ခြင့္ျပဳပါဦးေနာ္.စိတ္မေကာင္းပါဘူးဗ်ာ '' ဆိုျပီးႏွဳတ္ဆက္တဲ့သူကႏွဳတ္ဆက္နဲ႔
က်ေနာ္ဒီျမင္ကြင္းကိုၾကည့္ေနရင္း ေတာ္ေတာ္ေျခာက္ျခားသြားခဲ့တယ္ေလ..ယံုေတာင္မယံုႏိုင္ဘူး..။ 
'' မျဖစ္ႏိုင္ဘူး  သူငါ့ကိုေနာက္ေနတာပဲျဖစ္ရမယ္..လံုးဝမျဖစ္ႏိုင္ဘူးးး'' 
ဆိုျပီးက်ေနာ့္ႏွဳတ္ကတဖြဖြေျပာေနမိတဲ့အထိေပါ့..။
အားလံုးကမ်က္ရည္ကိုယ္စီနဲ႔ က်ေနာ့္ကိုၾကည့္ျပီးစိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနၾကတယ္ေလ.. ျဖစ္ၾကမွာပါပဲ..ဘာလို႔ဆိုေတာ့က်ေနာ္ဘယ္ေလာက္ခင္ေလးႏြယ္ကိုခ်စ္ေနတယ္၊ ဒီလက္ထပ္ပြဲကိုဘယ္ေလာက္အကုန္အက်ခံျပီးခင္ေလးႏြယ္အံ့ၾသသြားရေလာက္ေအာင္ျပင္ဆင္ထားခဲ့တယ္ ဆိုတာသူတို႔အားလံုးသိေနတယ္ေလ.. 
'' ေယာက္ဖ..တိုက္ဂါး..
ခင္ဗ်ားတို႔ဘယ္မွမသြားပဲဒီမွာပဲေစာင့္ေနပါေနာ္..က်ေနာ္ႏြယ့္ကိုသြားေခၚမယ္.. က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္သြားမေခၚလို႔သူလိုက္မလာတာပါ.. ခုက်ေနာ္သြားေခၚမွာမို႔ မၾကာခင္ျပန္လာျပီး ခုရွိေနတဲ့သူေတြနဲ႔ပဲ လက္ထပ္ပြဲကို ဆက္က်င္းပၾကတာေပါ့ဗ်ာ.'' ဆိုျပီးထြက္လာဖို႔အလုပ္ 
ဟင့္ကနဲရွိဳက္သံနဲ႔အတူမမၾကီးငိုခ်လိုက္ေတာ့ က်ေနာ္ကမမၾကီးကိုသြား
ေပြ႕ထားလိုက္ျပီး 
'' ဟာ မမၾကီးကဘာလို႔ငိုေနရတာလဲဗ်ာ. က်ေနာ္ခုပဲမမၾကီးရဲ့ေယာင္းမကိုသြားေခၚလာမွာပါ..မငိုပါနဲ႔ေနာ္..တိ္တ္.မမၾကီး တိတ္'' 
ဆိုျပီးမမၾကီးကိုႏွစ္သိမ့္ေပးရင္းခင္ေလးႏြယ္တို႔အိမ္ဖက္ကို ထြက္လာခဲ့ေတာ့တာေပါ့ဗ်ာ.. ေျခလွမ္းေတြကေတာ့ေပါ့ေပါ့ပါးပါးပါပဲ.. က်ေနာ္သြားေခၚရင္သူျငင္းမွာမဟုတ္မွန္းက်ေနာ္ထင္ေနတယ္ေလ..။
က်ေနာ္တို႔က တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္သိပ္ခ်စ္ၾကတဲ့သူေတြပဲဗ်ာ...။
အခ်ိန္သိပ္မရလို႔ဒီေလာက္နဲ႔ရပ္ပါရေစေနာ္..သူငယ္ခ်င္းအားလံုးကိုေတာင္းပန္ပါတယ္ဗ်ာ.။
ခင္မင္ေလးစားစြာျဖင့္
ခ်င္းကေလး
3 Responses
  1. သိဂၤါေက်ာ္ Says:

    ဆက္ရန္ ေမွ်ာ္ေနပါတယ္..

  2. စံပယ္ခ်ိဳ Says:

    ေဗဒင္ကုိယုံလား.......

  3. ခ်င္းကေလး Says:

    မယံုေရးခ်မယံုလို႔ပါ....။:-)

abcs