ဂလိုဘယ္လိုက္ေဇးရွင္း=က်ေနာ္တို႔၏ရြာကေလး

ေန၀င္ၿပီးလုိ႔ေမွာင္စပ်ဳိးလုိက္တာနဲ႔ရြာလည္ပိုင္းက “ဘုတ္ဘုတ္” ဆိုတဲ့အသံေတြနဲ႔ အတူ
က်ေနာ္တို႔ရြာကေလးဟာ မီးေရာင္ထိန္ထိန္ေအာက္မွာ႐ုပ္လံုးႂကြလို႔၊အသက္ဝင္လို႔ေပါ့ဗ်ာ။ ဧရာမမီးစက္ၾကီးနဲ႔တစ္ရြာလံုးကိုမီးေပးထားတယ္ဆုိပဲ။ မိုက္ေတာ့မိုက္တယ္ဗ်။
ရြာကလူေတြအေနနဲ႔က်ေနာ္တုိ႔ ၿမိဳ႕ေနလူတန္းစားေတြလုိမီးပ်က္ျခင္းဆုိတဲ့အေတြ႔အႀကံဳကိုမခံစားရလို႔
ျမိဳ႔မွာလို ''ဟာ'' ကနဲ ''ဟင္''ကနဲမျဖစ္ရဘူးေပါ့ဗ်ာ...။ျပီးေတာ့တီဗီကကိုရီးယားကားေစာင့္ၾကည့္တဲ့သူ ေတြလည္းလြတ္သြားတဲ့အပိုင္းဆုိတာမရွိ။ ရြာလည္လမ္းမဆုိတာကမီးေရာင္ထိန္ထိန္ ..........................။
 
 
ၾကာခဲ့ပါျပီ။ 
ငယ္ငယ္တုန္းကလို႔ဆိုေပမယ့္ခုထက္ထိမ်က္ေစ့ေရွ႕မွာတဝဲလည္လည္ျမင္ေနမိတုန္းပါ။
ဟိုတုန္းကက်ေနာ္တို႔တေတြအားလံုးရြာမွာေနခဲ့ၾကတာေပါ့။အဲဒီတုန္းကရြာေနာက္ဖက္မွာရွိတဲ့ေရအိုင္
ကေလးရဲ့ေရျပင္ေပၚမွာေနလံုးနီနီၾကီးကသိပ္မနီႏိုင္ေတာ့ပဲလိေမၼာ္ေရာင္လိုလိုေလး......။ 
ျပီးေတာ့ေရအိုင္ေဘာင္ေလးေပၚမွာေမးတင္ထားျပီး 
ေမာဟိုက္စြာအသက္ရွဳေနတဲ့ေသခါနီးလူမမာတစ္ေယာက္လိုေပါ့...။ 
မၾကာခင္မွာပဲေဖ်ာ့ေတာ့ေနတဲ့အလင္းေရာင္အၾကြင္းအက်န္ေလးေအာက္မွာက်ေနာ္တို႔ရြာကေလး
ကျပားျပားဝပ္ရေတာ့မွာေလ...။မိုးစုန္းစုန္းခ်ဳပ္ေတာ့မယ္ဆိုပါေတာ့ဗ်ာ....။
ကိုရင္ေအးေမာင္တို႔သားအဖေတြလယ္ေတာထဲကႏြားေတြကိုဆြဲလာရင္းထြက္တဲ့အသံ (ကေလာင္..ကေလာင္) ဒါကႏြားေတြကၽြဲေတြလည္ပင္းမွာတပ္ဆင္ထားတတ္တဲ့ျခဴတစ္မ်ိဳးေပါ့ဗ်ာ....။ ရြာမွာေနခဲ့ဖူးသူေတြသိပါလိမ့္မယ္။
အဲလိုအသံေတြလည္းၾကားရတဲ့အခ်ိန္ေပါ့။ေနာက္ျပီးေရအိုင္ထဲေရခပ္ဆင္းတဲ့လံုေမေတြ၊ အဝတ္ေလွ်ာ္ေရခ်ိဳးလုပ္တဲ့အပ်ိဳေတာ္ေတြလည္းဒီအခ်ိန္ဆိုရြာျပန္ဝင္ၾကတာေပါ့ဗ်ာ....။ ေလာက္ေလးဂြတဆဆနဲ႔တေနကုန္ရြာေျမာက္ဖက္မွာ
ရွိတဲ့ခင္တန္းထဲဝင္ခ်ည္ထြက္ခ်ည္လုပ္ေနၾကတဲ့အရီးေရႊျမရဲ့သားဖိုးပိန္တို႔၊ ပဲျပဳတ္သည္ေဒၚေလထြားရဲ့သားဘေအးတို႔.
တခ်ိဳ႕နာမည္ေတာင္မမွတ္မိေတာ့ပါဘူး..သူတို႔ကေလးတစ္သိုက္လည္း တေန႔တာရဲ့ေနာက္ဆံုးပိတ္အေနနဲ႔ျမင္ရသူအေပါင္းမ်က္ေစ့ေနာက္ေအာင္ သူတို႔ပိုင္ဆိုင္တဲ့သားေရကြင္းနဲ႔ခ်ည္ျပီးပစ္စလတ္ခတ္လုပ္ထားတဲ့ေလာက္ေလးဂြေတြ၊
လြယ္အိတ္ခပ္စုတ္စုတ္ေတြနဲ႔အတူ နိဂုံးခ်ဳပ္ေနတဲ့ေန႔တေန႔တာကိုဝိုင္းျပီးပံုေဖာ္ေနၾကေလရဲ့ဗ်ာ။ဘုန္းေတာ္ၾကီးေက်ာင္း
ေဘးနားမွာေတာ့အစ္ကိုေတာ္ေတြကျခင္းဝိုင္းကေလးဖြဲ႔လို႔ေပါ့....။ ေျပာၾကတာကေတာ့ကာလသားလူပ်ိဳေတြဆိုပဲဗ်ိဳ႕။ 
သူတို႔အားလံုး............ခုနကေျပာသလိုတေနကုန္
ခရီးျပင္းႏွင္ထားရလို႔အသက္ေတာင္မနည္းရွဴေနရျပီးတေန႔တာအတြက္ယာယီေသဆံုးေပးေတာ့မယ့္ ေနမင္းၾကီးကိုႏွဳတ္ဆက္ေနၾကေလရဲ့ဗ်ာ........။ ဒါေတြကရြာမွာေနစဥ္တုန္းအခ်ိန္ေတြမွာဆိုမျမင္ခ်င္မွအဆံုး........အဲဒီတုန္းကက်ေနာ့္
အတြက္အသက္မဝင္တဲ့ပန္းခ်ီကားေလးတစ္ခ်ပ္ေပါ့။ 
 
 
 
 
 
နည္းနည္းၾကီးလာလို႔ျမိဳ႕ေပၚေရာက္ျပီးမွသံုးေလးငါးႏွစ္ၾကာေတာ့
တစ္ေခါက္ၾကီးေဒၚဆံုးတဲ့ကိစၥနဲ႔ရြာကိုတစ္ေခါက္ျပန္ေရာက္လာပါတယ္...။ ေရအိုင္ၾကီးကိုလွမ္းျမင္ရတဲ့ေနရာမွာက်က်နနထိုင္ျပီး
မျမင္တာၾကာျပီျဖစ္တဲ့ေနမင္းၾကီးႏွဳတ္ဆက္ပြဲေလးကိုဖက္ေပါင္းစံုကေနေငးေနတုန္းမွာ
 
''ဟဲ့ေက်ာ္ေမာင္...ညက်ရင္မန္ယူနဲ႔လီဗာပူးနဲ႔ပြဲရွိတယ္ေနာ္...နင္ၾကည့္ခ်င္ရင္ထက္ေအာင္တို႔အိမ္မွာ သြားၾကည့္ေခ်..သူတို႔အိမ္မွာစေလာင္းတပ္ထားျပီးျပီ''
 
''ဟမ္''
 
အရီးေလးဆီကအနားကပ္ျပီးထြက္လာတဲ့စကားသံေၾကာင့္တခ်က္တုန္ခနဲ႔ျဖစ္သြားျပီး ပါးစပ္မွလည္းအံ့အားသင့္စြာ ''ဟမ္''
ကနဲျမည္တမ္းလိုက္မိတာေပါ့..။က်ေနာ္ထက္ေအာင္တို႔ကိုငယ္ငယ္ကတည္းကသိပါတယ္....။ သူ႔အေမကအေၾကာ္ေရာင္းတာေလ.....။ ဟိုတုန္းကအေဖမရွိေတာ့တဲ့ထက္ေအာင္တစ္ေယာက္မိခင္ႏွင့္အတူေဈးကူေရာင္းျပီး က်ေနာ္တို႔နဲ႔ေက်ာင္းေနခဲ့တာမွတ္မိ
ပါေသးတယ္။ေတာ္ေတာ့္ကိုအဆင္မေျပၾကတာပါ..။ခုလိုအဆင္ေျပေနတာ
ၾကားရေတာ့လည္းမယံုမရဲစိတ္ကေလးနဲ႔ဝမ္းလည္းသာမိသလိုလို...။
က်ေနာ္ျမိဳ႔ေျပာင္းသြားျပီးေနာက္ပိုင္းရြာကိုလည္းတစ္ခါမွျပန္မေရာက္ေတာ့တာနဲ႔
ဒီရြာကလူေတြေျပာင္းလဲသြားၾကတာမို႔အံ့အားသင့္မိတာေပါ့ဗ်ာ..။ဟုတ္ေတာ့လည္းဟုတ္ပါတယ္ေလ..။ အရီးေလးေတာင္ဒီညေဘာလံုးပြဲအေၾကာင္းသိေနမွေတာ့ေျပာင္းလဲေနၾကျပီေပါ့။ ရြာမျပန္ျဖစ္တာနဲ႔ရြာကအျမင္အာ႐ံုေတြ၊အၾကားအာ႐ံုေတြကို
ကြၽန္ေတာ္လုိက္လုိ႔မမီႏုိင္ေတာ့ဘူးဆိုရမွာေပါ့ဗ်ာ။ကိုယ့္မ်က္ေစ့ေရွ႕မွာမ်က္၀ါးထင္ထင္ျမင္ ေနရတဲ့အေျခအေနေတြကိုမျဖစ္မေန
လက္သင့္ခံေနရေပမယ့္ကြၽန္ေတာ့္အာ႐ံုေတြကတအံ့တၾသ။ 
အရီးေလးေရွ႕မွာေနာက္တၾကိမ္ႏွဳတ္ကေန ''ဟမ္'' ကနဲမထြက္မိေအာင္
အသာထိန္းလိုက္ရေသးတယ္ေလ...။
 

ၾကည့္ဦးေလဗ်ာ။ေန၀င္ၿပီးလုိ႔ေမွာင္စပ်ဳိးလုိက္တာနဲ႔ရြာလည္ပိုင္းက “ဘုတ္ဘုတ္” အသံေတြနဲ႔ အတူ က်ေနာ္တို႔ရြာကေလးဟာ
မီးေရာင္ထိန္ထိန္ေအာက္မွာ႐ုပ္လံုးႂကြလို႔၊အသက္ဝင္လို႔ေပါ့ဗ်ာ...ဧရာမမီးစက္ၾကီးနဲ႔တစ္ရြာလံုးကို မီးေပးထားတယ္ဆုိပဲ။ မိုက္ေတာ့မိုက္တယ္ဗ်။ရြာကလူေတြအေနနဲ႔က်ေနာ္တုိ႔ ၿမိဳ႕ေနလူတန္းစားေတြလုိမီးပ်က္ျခင္းဆုိတဲ့အေတြ႔အႀကံဳကိုမခံစားရလို႔ျမိဳ႔မွာလို ''ဟာ'' ကနဲ ''ဟင္''ကနဲမျဖစ္ရဘူးေပါ့ဗ်ာ...။တီဗီကကိုရီးယားကားေစာင့္ၾကည့္တဲ့သူေတြလည္းလြတ္သြားတဲ့ အပိုင္းဆုိတာမရွိ။ရြာလယ္လမ္းမဆုိတာကမီးေရာင္ထိန္ထိန္ ေအာက္မွာျဖဴးလုိ႔။ ျမိဳ႕ကဖေရဇာလမ္းမၾကီးေတာင္သူ႔ထက္ေမွာင္ေနေသးတာေနာ္...အဟုတ္ပါဗ်ာ။ ေခတ္ရဲ႕အျပင္အဆင္ေတြနဲ႔ ေရစီးေၾကာင္းတစ္ခုထဲမွာက်ေနာ္တို႔ရြာကေလးဟာ 
အလုိက္သင့္၊အလ်ားသင့္ၾကည္ၾကည္ႏူးႏူးကူးခတ္လုိ႔။
ကာလာတီဗီ၊ဗီစီဒီစက္ကေန ေဟာ   ခုဆိုစေလာင္းေတာင္ရွိေနၿပီဆုိေတာ့ ဘယ္လိုေျပာမလဲ...ဂလုိဘယ္လုိက္ေဇးရွင္းလို႔ေျပာစမွတ္ျပဳေနၾကတဲ့ေခတ္အခါမွာ က်ေနာ္တို႔ရြာကေလးဟာေခတ္ေနာက္က်န္ခဲ့တယ္လုိ႔ဘယ္လုိမ်ားေျပာလုိ႔ရပါ့မလဲေနာ္..။
 
 
 

 
 
အရင္က်ေနာ္တို႔ေနခဲ့တုန္းကဆိုအျဖဴအမဲတီဗီေတာင္ရြာလူၾကီးဦးစိန္အုန္းၾကီးအိမ္မွာပဲရွိလို႔
က်ေနာ္တို႔ကေလးေတြညစာစားျပီးတာနဲ႔အေျပးအလႊားေနရာသြားဦးရေသးတယ္ေလ.....။ ဟိုတုန္းကရြာလူၾကီးေတြကသေဘာေကာင္း၊မေနာေကာင္းေတြဗ်။
ဒီလိုေျပာလို႔ခုလူၾကီးေတြမေကာင္းဘူးလို႔ေျပာသလိုျဖစ္ေနဦးမယ္......ခြီး......ေကာင္းပါတယ္..။
ခုလူၾကီးေတြလည္းေကာင္းပါတယ္။(ေသဖို႔)....။ အင္းေျပာရင္းနဲ႔ဘယ္ေတာင္ေရာက္သြားမွန္းမသိ........။ေၾသာ္....ဂလိုဘယ္လိုက္ေဇးရွင္းးး...။
ဟုတ္တယ္ေနာ္..။
ခုဆိုဘာပဲေျပာေျပာရြာကေလးေတာင္ရြာၾကီး(ဂလိုဘယ္လိုက္ေဇးရွင္း)စာရင္းထဲဝင္ေရာက္လာခဲ့ပါေပါ့ဗ်ာ..။ မၾကာေသးခင္ကမွေခတ္စားလာတဲ့ဒီ ''ဂလိုဘယ္လ္''ဆိုတာၾကီးကရြာကေလးနဲ႔အံဝင္ခြင္က်ေတာ့ျဖစ္ေနေလရဲ့ဗ်ာ.......။ အံမဝင္ခြင္မက်တာကေတာ့က်ေနာ္ခ်င္းကေလးပါပဲ......။ ဘယ္ေနရာေရာက္ေရာက္အံဝင္တယ္ကိုမရွိဘူးး..ေျပာရရင္ရွည္ေနဦးမွာမို႔လို႔ရြာကေလးအေၾကာင္းကို ေခတၱရပ္ထားလိုက္ပါ့မယ္ဗ်ာ...။ ေနာက္ေန႔ေတြအဆင္ေျပရင္ေျပသလို၊သတိရရင္ရသလိုရြာကေလးရဲ့ေနာက္ဆက္တြဲ ''ဂလိုဘယ္လ္'' ဇာတ္လမ္းေတြထပ္ေရးပါဦးမယ္ဗ်ာ...။ 
သတိရလိုက္တာစာဥရယ္...အဲ ဟုတ္ပါဘူး..ရြာကေလးရယ္   လို႔ေျပာမလို႔ပါ  :P
 
 
 
 
 
အားလံုးကိုခင္မင္ေလးစားလ်က္ပါဆိုတာမေမ့ေစခ်င္ဘူးေနာ္......။
ဒီရက္ပိုင္းမွာလာလည္တဲ့သူေတြမ်ားေနလို႔အရမ္းေပ်ာ္ေနပါတယ္...။အျမဲတမ္းအဲလိုေလးလာလည္ၾကပါ၊ လိုအပ္တဲ့အၾကံဥာဏ္ကေလးေတြစီေဘာက္မွာေအာ္ခဲ့ၾကပါလို႔ေျပာပါရေစ။ သိပ္ဖြယ္ဖြယ္ရာရာမဟုတ္တဲ့
က်ေနာ္ေရးထားတဲ့စာအခ်ိဳ႕ကိုအခ်ိန္ေပးျပီးဖတ္ရွဳ႕ေပးၾကတဲ့
ဘေလာ့ဂါေမာင္ႏွမေတြေရာ၊စာဖတ္သူအားလံုးပါ ကိုယ္စိတ္ႏွဝမ္းထာဝစဥ္ရႊင္လန္းျပီး လိုရာဆႏၵအဝဝျပည့္ဝၾကပါေစ၊အလုပ္အကိုင္ေတြေကာင္းမြန္တိုးတက္ၾကပါေစလို႔ ေလးေလးနက္နက္ဆုေတာင္းလိုက္ပါတယ္ဗ်ာ...။

ခင္မင္ေလးစားစြာျဖင့္

ခ်င္းကေလး
6 Responses
  1. Anonymous Says:

    အံမယ္..ဒါလားေတာ္မေရးတတ္တာ..
    ဒီေလာက္ေကာင္းတဲ့ဟာကို..
    ေအးေပါ့ေလပညာရွိဆိုေတာ့
    က်ိဳးႏြံတာေပါ့ေနာ္..
    ကၽြန္မကမွတကယ္မေရးတတ္တာပါရွင္.
    ေမာင္ခ်င္းအတြက္ဖရဲသီးတစ္လုံးေရြးေပးထားတယ္။
    လာလည္ဦးေနာ္..
    က်န္းမာပါေစ...။
    သမီးစံ

  2. Candy Says:

    အစ္ကိုခ်င္းေရ.. အေရးအသားေကာင္းပုံက ေက်းရြာအေလ့အထေလး မ်က္စိထဲကို ျမင္ေယာင္လာတာ... အခန္းဆက္ကို ဆက္လက္ေမွ်ာ္ေနပါတယ္ရွင္.. :D

  3. ပဥာက္ Says:

    အမ္း..၇ြာျပန္ျပီ ၇ါာေနာက္ဘတ္က ေ၇အိုင္ထဲငါးဖမ္းခ်င္စိတ္ေတာင္ေပါတ္လာျပီ..ဒုိးျပီကြာ..

  4. SHWE ZIN U Says:

    ရြာေလး အေၾကာင္းဖတ္သြားပါတယ္ အခုေတာ႔ ကမၻာရြာႀကီး ျဖစ္သြားတာေပါ႔ေနာ္

    ေရႊစင္ဦး

  5. TZA Says:

    ခ်င္းကေလးရဲ႕ ဂလိုဘယ္လိုက္ေဇးရွင္းကို သေဘာက်စြာဖတ္သြားပါတယ္။ :D

  6. KMC@ခ်င္းေလး Says:

    @သမီးစံ..က်ေနာ္ပညာမရွိပါဘူးဗ်ာ...စကားမဆက္ဖရဲသီးေရြးေပးထားတယ္ဆိုလို႔ သြားရွာမိပါေသးတယ္..မေတြ႔မိဘူးဗ်..ေက်းဇူးတင္စကားေတာ့ေျပာပါရေစေနာ္...။ @ညီမခ်ိဳခ်ဥ္ေလးေရ..အခ်င္းခ်င္းကပ္မစားေၾကးကြယ္...ဟီးဟီးးးဘာပဲေျပာေျပာ ေက်းဇူးတင္မိတယ္ညီမေရ..။@ကိုပဥာက္ေရ..တားတားလည္းျပန္ခ်င္တယ္ဗ်ာ ေခၚသြားပါလားဟင္....။@အစ္မေရႊစင္ေျပာတာအမွန္ပါပဲဗ်ာ..လာလည္ျပီးကြန္မန္႕ ခ်ီးျမွင့္ခဲ့တာဝမ္းသာပါတယ္..ေက်းဇူးလည္းတင္ပါတယ္အစ္မ။ေလးစားလ်က္ပါ။ @TZAခင္ဗ်ာ..ဒီကိုလာဆိုတဲ့ဆိုဒ္ေလးကိုေရာက္သြားခဲ့ပါတယ္ဗ်ာ...။ မျမင္ဖူးခဲ့တဲ့ေဒသႏၱရဗဟုသုတေလးေတြရလာခဲ့လို႔ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ခုလိုလာလည္ၾကတဲ့မိတ္ေဆြေတြအားလံုးက်န္းမာခ်မ္းသာၾကျပီးအပူအပင္ဟူ ဟူသမွ်နဲ႔ကင္းေဝးႏိုင္ၾကပါေစဗ်ာ...ခင္မင္ေလးစားစြာျဖင့္(KMC)

abcs