ပင္လယ္ထဲမထြက္ခင္ေနပူပူကုန္းေျမေပၚမွာလမ္းသလားေနတဲ့သူကို ကဗ်ာဆရာျမင့္ဦးဦးျမင့္က ကဗ်ာစာအုပ္ေလးတစ္အုပ္လက္ေဆာင္ေပးပါတယ္။ စာအုပ္ရဲ့နာမည္က ''ပင္လယ္ကိုလေရာင္နဲ႔မွ်ားရတယ္တဲ့'' ..။ ေတြ႔ဖူသမွ်ကဗ်ာစာအုပ္ေတြထဲမွာေတာ့အေတာ့္ကိုအဆင္အျပင္ေကာင္းမြန္တဲ့ စာအုပ္ပါ။ ပင္လယ္ကိုခ်စ္တတ္ေအာင္သင္ေနသူ 'သူ႔' အတြက္ကံေကာင္းျခင္းလက္ေဆာင္ေပါ့။ မွ်ားတဲ့အလုပ္ကိုမၾကိဳက္ေပမယ့္ 'မွ်ား' တဲ့စာေတြကိုသူၾကိဳက္သည္။ အျပင္ေလာကဇာတ္ခံုမွာေတာ့ 'မွ်ား' ျခင္းေတြသံသရာလည္ေနသည္။ 'မွ်ား' ျခင္းဆိုသည္မွာ ကိုယ့္ရဲ့လိုအင္ဆႏၵျပည့္ဝဖို႔ တစ္ပါးသူအားျဖားေယာင္းေသြးေဆာင္သိမ္းသြင္းသည္ဟုအဓိပၸာယ္ဖြင့္လို႔ရမလားမသိ။
ဒီေလာက္ဆိုကိစၥမရွိ၊အမွ်ားခံရသူအ,မအေပၚမူတည္သည္။ဒီထက္ပိုဆိုးတာကကိုယ့္ရဲ့လိုအင္ဆႏၵျပည့္ဝဖို႔ တစ္ပါးသူအား 'ျမွား' ႏွင့္ပစ္ခြင္းဇာတ္သိမ္းေပးျခင္းပင္..။
သမိုင္းဥိးအစယဥ္ေက်းမွဳ႕မထြန္းကားခင္ကစခဲ့တဲ့ 'မွ်ားဗ်ဴဟာ' သည္ယခုအခ်ိန္ထိအသံုးတည္းေနာကတုန္း။
လူေတြလည္းတီေကာင္ျဖစ္လိုက္၊ကမ္းၾကည့္ငွက္ျဖစ္လိုက္ႏွင့္လံုးခ်ာလည္ေနၾကတုန္း။
သူ႔ကိုေတာ့ ''ကမ္းေမွ်ာ္ငွက္'' ဟုဆိုရေလမလား.။
နားခိုစရာကုန္းေျမကိုလိုလိုလားလားစြန္႔ခြါခဲ့ျပီးမွျပန္ျပန္ေမွ်ာ္ၾကည့္ေနတတ္သည္။သေဘၤာေပၚမွာလည္း သူ႔လိုပဲနားခိုရာကမ္းစပ္ကိုစြန္႔ခြါလာၾကသည့္ငွက္ေတြတစ္စတစ္စမ်ားျပားလာတာေတြ႔ရသည္။ သူတို႔သေဘၤာႏွင့္မိုင္ငါးဆယ္ပတ္လည္တြင္ဘာကုန္းေျမမွမရွိ။ဒီေလာက္ေဝးသည့္ခရီးကို ဒီငွက္ေတြဘာေၾကာင့္စြန္႔စားပ်ံသန္းခဲ့ပါလိမ့္။ ကုန္းေျမေပၚမွာေနထိုင္စားေသာက္ဖို႔အေတာ့္ကိုခက္ခဲလို႔လား၊ ပင္လယ္ေပ်ာ္စင္ေရာ္ေလာက္ဆိုသူဘာမွမေျပာ....အခုေတာ့ညမွာထြက္တဲ့ဇီးကြက္လည္းပါတယ္။ ေလာက္စာလံုးသာသာေလာက္ပဲရွိတဲ့ႏွံျပည္စုတ္ေတာင္ပါလိုက္ေသး..။ သူတို႔သေဘၤာကအမွိဳက္ကိုစနစ္တက်ထုပ္ပိုးျပီးမွရန္ကုန္ပို႔တာဆိုေတာ့ ငွက္အေပါင္းတို႔အတြက္ အစားအစာရွားလတၱံ႕။ဒီေတာ့ငွက္အမ်ားစုဟာအမွိဳက္ပံုနားၾကာၾကာမေစာင့္ေတာ့ပဲ သေဘၤာပဲ့ပိုင္းတြင္ေရထဲသို႔တြဲေလာင္းခ်ထားေသာ 'ကာဂိုပိုက္' ေပၚတြင္နားကာပိုက္နားသို႔ကပ္လာေသာ ငါးမွအစဂဏန္းအဆံုးခ်မ္းသာမေပးေတာ့။တေန႔သေဘၤာဥိးပိုင္းအသြား ငွက္တစ္ေကာင္ေသေနသျဖင့္ေကာက္ယူလႊင့္ပစ္ျပီးမၾကာမီ မနီးမေဝးကားတာယာအေဟာင္းမ်ားၾကားထဲကငွက္ေပါက္ေလးေတြရဲ့အသံကိုၾကားရပါသည္။ ေမြးဖြားျခင္းႏွင့္ေသဆံုးျခင္းျပယုဂ္ကိုသြားၾကည့္ေတာ့ကားတာယာအတြင္းပိုင္းထဲတြင္ အသိုက္ကိုျဖစ္သလိုေဆာက္ကာေနထိုင္ၾကသည့္ဂ်စ္ပစီငွက္မိသားစုကိုေတြ႔ရသည္။
'' အုတ္ၾကားျမက္ေပါက္ ''၊'' ေရေမ်ာကမ္းတင္ '' အျပင္ '' တာယာထဲအသိုက္ေဆာက္ '' လို႔ပါထပ္ျဖည့္ရမည့္ပံုပင္။
မဆီမဆိုင္သူေနထိုင္ရာရပ္ကြက္တြင္မၾကာခဏလာတတ္ေသာ '' လမ္းေလွ်ာက္ေဈးသည္ '' တစ္ဥိးကို ေျပးသတိရလိုက္မိသည္။ေဈးသည္ဆိုေပမယ့္သူ႔ပစၥည္းက ''ေရာင္းကုန္'' မဟုတ္၊ ''ထည့္ကုန္'' ..။ ထည့္လိုက္၊ကုန္လွ်င္ျပန္ျဖည့္လိုက္ႏွင့္လုပ္ေနရေသာ ''ဂတ္စ္မီးျခစ္ '' ဆီျဖည့္ေသာအလုပ္။ ဟိုအရင္တုန္းက ''မီးျခစ္ေတြျပင္တယ္၊ဂတ္စ္ထည့္တယ္'' ဆိုတဲ့သူ႔ရဲ့အသံကိုတစ္ပတ္တစ္ေခါက္ေလာက္ေတာ့ၾကားရတတ္တယ္။သူ႔အသံအေတာ္ ''ေအာင္'' သည္။ ''ၾသဇာ'' ပါသည္။ေဈးေရာင္းဖို႔မေကာင္းမိန္႔ခြန္းေျပာဖို႔ေကာင္းသည္။လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္လသံုးလေလာက္က သူ႔ေအာ္သံၾကားရေတာ့အေတာ့္ကိုရယ္ခ်င္သြားျပီးေနာက္ဆက္တြဲ ေမာရသည္။ ''မီးျခစ္ေတြျပင္တယ္၊ဂတ္စ္ထည့္တယ္'' ေအာ္ျပီးေနာက္ ''အုန္းဆီေမႊးေမႊးေလး'' လို႔ထပ္ေအာ္သည္။ သူ႔ရဲ့မိုဘိုင္းေရာင္းကုန္ကတစ္မ်ိဳးထဲမဟုတ္၊ႏွစ္မ်ိဳးျဖစ္သြားလို႔ေဈးကြက္စီးပြါးေရးဖြံ႔ျဖိဳးတိုးတက္လာသည္ဟု ေျပာလို႔မရ။မီးျခစ္ကဂတ္စ္တစ္ခါထည့္ ငါးဆယ္က်ပ္ ဆိုေတာ့အသစ္တစ္လံုးမွတစ္ရာက်ပ္သာ ေပးရေသာေခတ္တြင္သူအလုပ္ျဖစ္ဟန္မတူ။ျပန္အမ္းေငြ ငါးဆယ္က်ပ္ မရွိလို႔ စပယ္ယာလိုေမ့ခ်င္ေယာင္ေဆာင္လို႔လည္းမရ။ထို႔ေၾကာင့္ေနာက္ကုန္စည္တစ္မ်ိဳးပါတြဲ ေရာင္းလာျခင္းျဖစ္မည္။
ဒါေပမယ့္ ''အုန္းဆီ'' ဆိုတာကဒီဘက္ေခတ္မွာ ရယ္ဒီမိတ္ပါကင္ဘူးလွလွေလးေတြႏွင့္ေရာင္းၾကေသာ ''ေခါင္းလိမ္းဆီ'' တို႔ ''ဂ်ယ္လီဗူး'' တို႔ေနာက္မွာက်န္ေနခဲ့ျပီ။ ထိုအဆက္အစပ္မတည့္ေသာ ''မီးျခစ္ေတြျပင္တယ္၊ဂတ္စ္ထည့္တယ္၊အုန္းဆီေမႊးေမႊးေလး'' ဆိုတဲ့ေအာ္သံလည္းႏွစ္ခါသံုးခါေလာက္သာ ၾကားရျပီးေႏြေခါင္ေခါင္တြင္ေပ်ာက္သြားခဲ့ေတာ့သည္။ အခုေတာ့အဲဒီေဈးသည္ ''ကိုလူရိုး'' ဘယ္လိုမ်ားလုပ္ကိုင္စားေသာက္ေနပါလိမ့္။ အလြန္ရခဲေသာလူ႕ဘဝတြင္ေနပူက်ဲက်ဲေအာက္ ေလွ်ာက္လွမ္းရေသာေျခလွမ္းမ်ားအဓိပၸါယ္မမဲ့ၾကပါေစႏွင့္လို႔ပဲ သူဆုေတာင္းေပးႏိုင္ေတာ့သည္။ညညဆိုလွ်င္သေဘၤာ၏အေပၚဆံုးထပ္တြင္ရွိေသာဘုရားခန္းသို႔ဝင္ျပီး ေဝေနယ်သတၱဝါအေပါင္းအတြက္ ဆုေတာင္းရသည့္အျပင္သေဘာၤႏွင့္မလွမ္းမကမ္းရွိမီးေရာင္တဝင္းဝင္းႏွင့္ညအေမွာင္မွာျမင္ရေသာ ေရနံစင္ကိုပါေဘးအႏၱရာယ္ကင္းဖို႔ဆုေတာင္းရသည္။ ျဗိတိသွ်ေရနံကုမၸဏီ (BP)ေရနံစင္မွးေလာင္ျပီး ပင္လယ္ထဲျမဳပ္သြားသည္ကိုTVသတင္းမွာျမင္ရျပီးကတည္းကသူ႔အတြက္ဆုေတာင္းစရာတစ္ခုပိုလာသည္။ ႏိုင္ငံေတာ္သယံဇာတဆံုးရွံဳးရသည့္အျပင္သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္ကို ထိခိုက္တာကလည္းေၾကာက္ခမန္းလိလိပင္။
လြန္ခဲ့ေသာလကတည္းကပင္လယ္ထဲထြက္က်လ်က္ရွိေသာေရနံစည္ေပါင္းတေန႔ငါးေထာင္ရဲ့တန္ဖိုးကို အသာထားဦး..ပင္လယ္ကိုသန္႔ရွင္းေရးလုပ္ဖို႔ပင္ေဒၚလာဘီလီယံႏွစ္ဆယ္ေလာက္ကုန္မည္။ ေငြထားကုန္တာထားလိုက္ပါဦး....ေလာေလာဆယ္ပင္လယ္တြင္းေနထိုင္က်က္စားၾကေသာ သတၱဝါေတြဒုကၡေရာက္ၾကသည္။
BP ကုမၸဏီသည္ကမၻာေပၚတြင္အလြန္ၾကီးက်ယ္၍စည္းကမ္းလည္းအလြန္ရွိေသာ ကုမၸဏီတစ္ခုျဖစ္ေၾကာင္းသူစကၤာပူတြင္လုပ္ကိုင္စဥ္ကသူတိုပသေဘၤာက်င္းတြင္ BP ကုမၸဏီမွ ေရနံတူးစင္တစ္ခုလာတည္ေဆာက္ဖူးသျဖင့္ ၾကံဳဖူးသည္။သူတို႔ေရနံစင္တည္ေဆာက္ရာတြင္အာရွမွပစၥည္းကိုမသံုး၊ေငြကုန္ေၾကးက်ခံကာ သူ႔ႏိုင္ငံမွမွာယူသည္။သံျပားမ်ားကအစအပ္အဆံုး ေရမထိ၊ေလမထိ မိုးကာႏွင့္ပက္ကင္ပိတ္လာသည္။ သူတို႔ေရနံစင္တည္ေဆာက္ေနစဥ္အတြင္း Safety (လုပ္ငန္းခြင္အႏၱရာယ္ကင္းရွင္းေရး)ႏွင့္ Q.C (လုပ္ငန္းအရည္အေသြးထိန္းခ်ဳပ္မွဳ႕)ကိုသူတို႔ကိုယ္တိုင္အုပ္ခ်ဳပ္သည္။ နည္းနည္းေလးမွအမွားမခံ။ အလုပ္သမားကိုေျခဆံုးေခါင္းဆံုးၾကည့္သည္။ Safety မ်က္မွန္ေအာက္သို႔နည္းနည္းေလ်ာ့က်ေနတာတို႔၊ Ear Plug မတပ္ထားတာတို႔ေလာက္ႏွင့္ပင္ ထိုအလုပ္သမား၏ရင္ဘတ္မွာခ်ိတ္ဆြဲထားေသာ အလုပ္လုပ္ခြင့္ကဒ္ျပားကိုသိမ္းသြားေတာ့သည္။ က်ေနာ္မေလးရွားက BP မွာလုပ္စဥ္ကေတာ့ ထိုကဲ့သို႔ေပါ့ေလ်ာ့တာဖမ္းမိလွ်င္ ကဒ္ျပားကိုအေပါက္ေဖာက္လိုက္ပါတယ္။ တစ္လအတြင္းသံုးေပါက္ေဖာက္ခံရပါက Project ဆိုဒ္အတြင္းသို႔ပင္အဝင္မခံေတာ့ပါ။ (သေဘာကအလုပ္မွအျပီးတိုင္ထုတ္ပယ္အေရးယူလိုက္ျခင္းျဖစ္ပါသည္.။) စကားခ်ပ္။ တစ္ပတ္အတြင္းမွာသံုးခါဆက္တိုက္ေလာက္ 'မိ' လွ်င္ေတာ့ သူ႔ပေရာဂ်က္မွာလုပ္ခြင့္မရွိေတာ့။ BP သည္အလုပ္လုပ္ရာတြင္စနစ္က်သလို 'ဆု' ေပးရာတြင္လည္းရက္ေရာသည္။အမွတ္တရလက္ေဆာင္ပစၥည္းမ်ား၊မၾကာခဏေပးတတ္သလို မိတ္ဆံုစားပြဲမ်ားလည္းလုပ္ေပးေလ့ရွိသည္။ ကမ္းလြန္ေရနံတူးစင္မ်ားတည္ေဆာက္ရာတြင္ သူအလုပ္လုပ္ေသာကုမၸဏီသည္နာမည္ၾကီးတာေၾကာင့္ကမၻာေက်ာ္ေရနံကုမၸဏီမ်ားႏွင့္ေရနံထြက္ေသာ ႏိုင္ငံမ်ားမွ (ဘရာဇီးလ္၊အာရပ္ေစာ္ဘြားမ်ား) ပေရာဂ်က္မ်ားလာေရာက္အပ္ႏွံၾကေသာ္လည္း BPေလာက္ လက္ေဆာင္ပစၥည္းမ်ားမ်ားမရဖူးေပ။အခုေတာ့ BP ကုမၸဏီခမ်ာေဒဝါလီခံရဖို႔သာက်န္ေတာ့သည္။ ဘယ္ေလာက္ပဲအင္အားၾကီးတဲ့သူျဖစ္ပါေစ ပ်က္ခ်ိန္တန္လွ်င္ပ်က္ရသည္မွာဓမၼတာ။ တစ္ခ်ိန္ကေနမဝင္အင္ပါယာႏွင့္အတူတန္ခိုးအာဏာၾကီးထြားခဲ့ျပီး နယ္ခ်ဲ့ကိုလိုနီမ်ားႏွင့္ေခါင္းပံုျဖတ္ အျမတ္ထုတ္ခဲ့ေသာBOCကုမၸဏီ၏မ်ိဳးဆက္သစ္သည္လည္း အတိတ္မွဝဋ္ေၾကြးရွိလွ်င္ သူ႔ေခတ္မွာေပးဆပ္ရေတာ့မည္။ ထို႔ေၾကာင့္အလြန္ရခဲတဲ့လူ႔ဘဝေရာက္တုန္း ''ဝဋ္ေၾကြး'' မတင္မိေစရန္အထူးဂရုစိုက္ေနရသည္။
အခုေတာ့သူပင္လယ္ကိုခ်စ္တတ္ေနပါျပီ။
ကုန္းေပၚကငါးေတြထက္ေရထဲကငါးေတြကိုပိုျပီးခ်စ္တတ္ေနပါျပီ။ အိပ္မရတဲ့ညညေတြဆိုပင္လယ္ကလည္းသူ႔ကိုကေလးတစ္ေယာက္လိုပုခက္ထဲမွာအိပ္ရသလိုေခ်ာ့သိပ္သည္။ ကမ္းကိုလြမ္းတဲ့ေန႔ဆိုရင္လည္းသူ႔အေတြးေတြေျပးေျပးထြက္သြားတတ္တဲ့မိုးကုတ္စက္ဝိုင္းကို ''မြန္ဆြန္'' ရာသီနွွင့္ ဖြက္ဖြက္ထားတတ္သည္။ ''မြန္ဆြန္'' ကဘယ္လိုပင္ဖြက္ထားဖြက္ထားမိုးမွဳန္မွဳန္ေလးေတြ ျမင္လိုက္တာႏွင့္ငယ္ငယ္ကတည္းကနားထဲစြဲခဲ့ေသာသီခ်င္းတစ္ပုဒ္ကနားထဲဝင္လာသည္။
''ဘယ္ဝယ္ဆီ...မွန္းဆကာ...တမ္းတကာ....လြမ္းရပါသည္''
''(ဘယ္ဝယ္..ဘယ္ဝယ္)ဆီ...မွန္းဆကာ.....တမ္းတကာ....လြမ္းရပါသည္''
ဒီေလာက္ပဲတိတိက်က်စာသားကိုရသည္..က်န္တာေတြကဝါးတားတား။
''ငွက္အသြင္...ေတာင္ပံတပ္မည္...မိုးေလးေလးမွိဳင္းလို႔....ဧရာဝတီ...မိုးေလးေလးမွိဳင္းလို႔.....ဧရာဝတီ ....သက္ေသညႊန္းဆိုျပဳမည္...''
ဧရာဝတီကိုစပ္ဆိုထားေသာသီခ်င္းလားမသိ။သီခ်င္းထဲမွာဧရာဝတီပါသည္၊စစ္ကိုင္းေတာင္ပါသည္၊ သူတို႔ငယ္စဥ္ကေနထိုင္ၾကီးျပင္းခဲ့ေသာအိမ္သည္ ဧရာဝတီျမစ္ႏွင့္မေဝးလွ။ ဝါဆိုဝါေခါင္ေရေဖာင္ေဖာင္ဆိုလွ်င္ျမစ္ေရသည္သူတို႔ႏွင့္လက္တစ္ကမ္းအကြာထိေရာက္လာတတ္သည္။ ေရက်ျပီးျမစ္ျပင္က်ဥ္းသည့္ေႏြရာသီေရာက္လွ်င္ညညဆိုထိုသီခ်င္းသံက ျမစ္တစ္ဖက္ကမ္းမွသူ႔နားထဲေရာက္ေရာက္လာတတ္သည္။ပီပီသသေတာ့မဟုတ္။ ေလေၾကာင္းသင့္ခိုက္သာတိုးညင္းစြာၾကားရျပီးအသံကေပ်ာက္သြားလိုက္၊ေပၚလာလိုက္ႏွင့္။ ျပတ္ေတာင္းျပတ္ေတာင္းသီခ်င္း........................။
ထို႔ေၾကာင့္ယခုအခ်ိန္ထိထိုသီခ်င္းကိုျပတ္ေတာင္းျပတ္ေတာင္းပဲရသည္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ျမစ္ျပင္ကိုျဖတ္သန္းျပီး ၾကားရသည့္သီခ်င္းကိုသူစြဲမက္ခဲ့သည္။ပူအိုက္လွေသာအညာေႏြညမ်ားတြင္ ျမစ္ကမ္းေဘးေလညွင္းခံရင္းေကာင္းကင္မွၾကယ္ေလးေတြၾကည့္ကာတစ္ဖက္ကမ္းမွသီခ်င္းသံကို နားစိုက္ေထာင္ရသည့္အရသာကိုခုခ်ိန္ထိသူမေမ့။
ဧရာဝတီကသူ႕ကို ထိုကဲ့သို႔ ငယ္စဥ္ကတည္းကႏူးညံ့ေသာအႏုပညာကိုဝါသနာပါေစခဲ့ရံုမွ်မက ေက်ာင္းမွာသင္ရေသာ ''ဟိုဖက္ကမ္းမွမီးထိန္ထိန္၊ ဒီဖက္ကမ္းကမီးထိန္ထိန္'' ကဗ်ာေလးကို သူ႔ရင္ထဲေရာက္ေအာင္၊ခံစားတတ္ေအာင္သင္ေပးခဲ့သည္။ ထို႔ျပင္ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္ႏွင့္ေရကူးတတ္ေအာင္လည္းအေထာက္အကူျပဳခဲ့သည္။ ေရကူးတတ္ျခင္းသည္မိမိကိုယ္မိမိယံုၾကည္မွဳ႕ရွိေအာင္အေထာက္အကူျပဳသည္ ဟုသူယံုၾကည္သည္။ သူ႔အေပၚဧရာဝတီ၏သင္ျပမွဳ႕ကဒီေလာက္တင္မဟုတ္..ေက်ာင္းေျပးျပိးကမ္းပါးေဘးမွာ ဝတၳဳတစ္အုပ္ႏွင့္တစ္ေနကုန္ထိုင္ဖတ္တတ္ေအာင္လည္းကူညီသည္။ ထိုအခ်ိန္ကစြန္႔လႊတ္စြန္႔စားခ်င္စိတ္ေတြလႊမ္းမိုးေနသည့္ငယ္ရြယ္ႏုပ်ိဳခ်ိန္ဆိုေတာ့ သူဖတ္သည့္စာအုပ္မ်ားကလည္း ''ျမန္မာျပည္ေျမာက္ပိုင္းမွတိုက္ပြဲမ်ား'' အေၾကာင္း.....။
လူကဧရာဝတီျမစ္ေဘးမွာရွိေနေပမယ့္စိတ္ကေရအလ်င္အတိုင္းဆန္တက္ကာျမစ္ရဲ့အစ ေမခႏွင့္မလိခ၊ ကခ်င္ျပည္နယ္ကိုေရာက္ေနတတ္သည္။ဒီလိုႏွင့္ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္ႏွင့္ ဘဝဆိုတဲ့အဓိပၸယ္ကိုရွာေဖြစြန္႔စားဖို႔ ဧရာဝတီကိုေက်ာခိုင္းစြန္႔ခြါထြက္လာခဲ့ပါသည္။ ကံေကာင္းေထာက္မစြာစစ္တိုက္ပြဲေတြၾကားမွာမၾကီးျပင္းခဲ့ရသလို၊ ကံမေကာင္းေထာက္မ မစြာ ဘဝတိုက္ပြဲမ်ားတြင္ရွံဳးနိမ့္ျခင္းမ်ားစြာ............။အခုခ်ိန္မွာေတာ့ ဧရာဝတီျမစ္အပါအဝင္ အျခားျမစ္မ်ားရဲ့ စီးဆင္းရာလမ္းဆံုး(ပင္လယ္)ထဲမွာသူေရာက္ေနေပမယ့္ ငယ္စဥ္ကဧရာဝတီကို သူလြမ္းေနဆဲ..။
(ဆင္လွ)
မေဟသီရုပ္စံုမဂၢဇင္း အမွတ္ ၃၁၀ OcT မွကူးယူတင္ျပပါသည္။
ခင္မင္ေလးစားစြာျဖင့္
ခ်င္းကေလး
ကေလးဘ၀ကအဲဒီသီခ်င္းနားေထာင္ခဲ႔ဖူးတယ္
ေမေမတုိ႔ကလားရႈိးသိန္းေအာင္ကုိအရမ္းၾကိဳက္တယ္ေလ
ဂ်င္မီဂ်က္လုိ႔လဲသူ႔ကုိေခၚၾကတယ္ေနာ္.....
မွ်ေစေပးလုိ႔ေက်းဇူးပါေနာ္...
ေက်းေက်းေမာင္ေလးေရ....:):)
@မမဂ်ပ္စ္..လားရွိဳးသိန္းေအာင္ကို ဂ်င္မီဂ်က္လို႔ေခၚတာလား?က်ေနာ္ၾကားဖူးပါတယ္.. @မမအိန္ဂ်ယ္လ္..က်ေနာ္ကဘာမွမရင္းႏွီးရဘူးေလ..ဇာတ္အိမ္ဖြဲ့တည္တဲ့သူကိုေက်းဇူးတင္ရမွာပါ. က်ေနာ္ကေကာ္ပီေရးလိုက္တာ.:P.. အားလံုးကိုေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဗ်ိဳ႕
စာေလးဖတ္သြားတယ္ေနာ္.. အင္းဟုတ္တယ္.. သူမ်ားႏိုင္ငံေတြမွာ ငယ္ငယ္ေလးနဲ႔ ပိုရင့္က်က္ၾကတယ္.. ကန္ဒီတို႔လို မဟုတ္ဘူး.. :(
ပင္လယ္ႀကီးေၾကာင္္း ပင္လယ္ထဲက လူအေၾကာင္းဖတ္ရင္းနဲ႔ အေဖ့ကို သတိရလို႔ ငိုေတာင္ငိုခ်င္သြားတယ္..( ဟင့္ အဲ့ဒါ ကိုခ်င္းေၾကာင့္ မီး ႏိုလိုက္ေတာ့မွာ) ...အေဖက ပင္လယ္ကို ခ်စ္တဲ့သူေလ...
@ညီမခ်ိဳခ်ဥ္ေျပာတာကြက္တိပါပဲဗ်ာ...က်ေနာ္ဆိုခုထိအိမ္လြမ္းရင္ငိုခ်င္လာတုန္းပဲ...(အ ဟင့္) @ညီမအိပ္မက္ေရ...ပါပါးကိုသတိရေအာင္လုပ္မိလို႔ႏိုခ်င္မိသြားတယ္ ဆိုရင္ႏိုသာႏိုလိုက္ညီမေရ...(အားေပးတယ္) လာလည္တာေက်းဇူးတင္ပါတယ္ေနာ္။
ခ်င္းကေလးေရ စံုစံုလင္လင္ ဖတ္သြားၿပီေနာ္ မွ်ေဝေပးတာ ေက်းဇူးပါကြယ္။
စိတ္အစဥ္ၾကည္လင္ေအးျမပါေစေနာ္။
ေမတၱာျဖင့္
အန္တီတင့္
ၾကည္ႏူးစရာဆုေပးတဲ့အန္တီခုဘဝလိုပဲဘဝဆက္တိုင္းမွာ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္နဲ႔ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းေနသြားႏိုင္ပါေစဗ်ာ.