Khin Maung Chin

လူေတြကေျပာၾကတယ္။ပန္းသီးမစားဖူးတဲ့ကေလးတစ္ေယာက္ဟာ ပန္းသီးကိုဘယ္တမ္းတမလဲတဲ့။ပန္းသီးရဲ့အဓိပၸါယ္ကိုသူမွမသိတာပဲတဲ့ေလ..။

တကယ္ပဲမွားယြင္းခဲ့တယ္..။အၾကီးအက်ယ္ပဲေပါ့။လူေတြကသူတို႔သိသေလာက္ပဲေျပာခြင့္ရွိၾကတယ္ေလ..။ သူတို႔မွာသိတာထက္ပိုတဲ့ေျပာပိုင္ခြင့္မွရွိမေနတာပဲ..။  

သူတို႔မသိတာက အဲဒီပန္းသီးနဲ႔ကေလးတစ္ေယာက္ ဘယ္လိုပတ္သက္ခဲ့သလဲဆိုတာကိုေပါ့..။  

ေမတၱာတရားနဲ႔တူတဲ့အဲဒီပန္းသီးကိုကေလးငယ္တစ္ေယာက္ဟာခ်စ္မက္စြာစားသံုးခဲ့ဖူးတယ္ဆိုတာ

ေျပာျပခ်င္ပါတယ္..။

ဟိုးအေဝးၾကီးမွာေပါ့..။ဘယ္ေတာ့မွမေမ့ႏိုင္တဲ့ညတစ္ညရွိခဲ့ဖူးတယ္..။ညကသိပ္ေမွာင္လြန္းေနသလား..။ မျမင္ရပါဘူး.။ ပုခက္ထဲမွာအိပ္ေမာက်ဖို႔
ၾကိဳးစားေနတဲ့ကေလးရဲ့မ်က္ဝန္းထဲမွာသူ႔ေမေမရဲ့ေတးသံကအလြန္လွပစြာ အသက္ဝင္လို႔..။  ေမေမဟာသူ႔အတြက္ နတ္သမီးတစ္ပါးျဖစ္ခဲ့တယ္..။
ေမေမ့ရဲ့အသံဟာကေလးကိုေရာင္စံုပန္းခင္းေတြထဲေပြ႔ဖက္ေခၚငင္တယ္..။ ကေလးရဲ့မ်က္ဝန္းထဲအေမွာင္တိုက္တစ္ခုမၾကီးစိုးခင္မွာပဲရုတ္တရက္ေမႊး
ၾကဴတဲ့ အထိအေတြ႔နဲ႔အတူမ်က္ရည္ေတြစြန္းထင္းကုန္တယ္..။ ရွိဳက္သံစြက္တဲ့စကားသံေတြက ဟိုးအေဝးကလာေနသလို ကေလးရဲ့အသိမွာမွဳန္ဝါး
ေနေပမယ့္သဲကြဲေနခဲ့တယ္..။

သမီးေလးရယ္...
သမီးငယ္ေလးရယ္.....
ေမေမ့ကိုခြင့္လႊတ္ပါ.........
သမီးကိုေမေမျပန္လာေခၚမယ္ေနာ္...
ေမေမ့သမီးေလးအိပ္ေတာ့ေနာ္.............
အရာအားလံုးေမွာင္အတိက်သြားခဲ့ပါတယ္...။

မနက္မိုးလင္းလင္းခ်င္းကေလးငယ္သတိထားမိခဲ့တာက သူ႔ေမေမရဲ့သိမ္ေမြ႔တဲ့လက္တစ္စံုအစား ၾကမ္းရွသန္မာတဲ့ေဖေဖ့ရဲ့လက္ေတြနဲ႔ေထြးေပြ႔ မ,ခ်ီ
ယူခဲ့တာကိုပဲေပါ့..။ေဖေဖရဲ့မ်က္ဝန္းေတြကေနဝန္းၾကီးလိုရဲရဲနီလို႔..။ ေဖေဖကငိုထားတာလား..။ ကေလးရဲ့သိမွဳ႕နယ္ပယ္နဲ႔ေဝးသီေခါင္ဖ်ားလြန္းတဲ့အ
ျဖစ္အပ်က္ေတြကအဲဒီမနက္မွာပဲတစ္ခုစီျပန္႕က်ဲေနခဲ့တယ္..။ေမေမေရာလို႔မေမးခဲ့ပါဘူး..။ တစ္အိမ္လံုးအလုပ္ေတြရွဳပ္ခတ္ေနၾကတယ္။ေက်ာင္းသြား
ဖို႔ျပင္ေနတဲ့မမရဲ့မ်က္ႏွာလည္းမေကာင္းဘူး.....။မ်က္ႏွာေလးငယ္ငယ္နဲ႔ဘြားဘြားလုပ္ေပးသမွ် တုတ္တုတ္ေတာင္မလွဳပ္ရဲပဲထိုင္ၾကည့္ေနရွာတဲ့မမကိုေငးၾကည့္ေတာ့ ညီမေလးရယ္ဆိုျပီးကေလးကိုေပြ႕ခ်ီတယ္..မမရဲ့အသံကတိုးတိုးေလးပဲ..။လူၾကီးေတြမၾကားႏိုင္ေအာင္ေျပာတယ္...။ ေမေမမရွိေတာ့ဘူး...ထြက္သြားျပီတဲ့..။ 

အဲဒီစကားေတြကိုကေလးငယ္တစ္ေယာက္ရဲ့အသည္းထဲထိစြဲေနေအာင္ေျပာခဲ့တာ မမေပါ့..။ အဘြားရဲ့ၾကမ္းရွတဲ့စကားသံေတြ
ကိုေတာ့ကေလးကနားလည္ဖို႔ေစာေနခဲ့ေသးတယ္..။ေဒါသတၾကီးေအာ္ဟစ္ေနတဲ့အဘြားရဲ့စကားသံေတြက ေမေမ့ေတးဆိုသံလိုလည္းမသာယာ၊နတ္သမီးေလးနဲ႔လည္းမတူပါဘူး..။ ကေလးရဲ့နားထဲမွာမခံမရပ္ႏိုင္ေအာင္ပဲ..။ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိ ထငိုလိုက္တဲ့ကေလးကိုေဖေဖနဲ႔ေက်ာင္းသြားခါနီး မမက
ေျပးခ်ီေခ်ာ့ေမာ့ၾကတယ္..။ခဏပဲငိုပါတယ္..။ေဖေဖနဲ႔မမကိုသနားလို႔ေလ..။ ကေလးရဲ့အသိစိတ္ထဲစြဲေနခဲ့တယ္..။ ေနာက္ေန႔ေတြမွာေဖေဖ၊မမနဲ႔သာအ
တူတကြေနထိုင္ရေတာ့မွာလို႔....။

ေမေမကကေလးကိုပန္းသီးတစ္လံုးတိတ္တိတ္ေလးေပးသြားတာဘယ္သူမွမသိခဲ့ဘူး..။ 

လူေတြအားလံုးက ကေလးဟာေမတၱာငတ္သတဲ့..။ႏို႔စို႔အရြယ္နဲ႔
အေမရဲ့စြန္႔ပစ္ျခင္းကိုခံရသတဲ့..။အဲဒီညျပာျပာမွာ ေမေမေပးခဲ့တဲ့ပန္းသီးတစ္လံုးရဲ့အဓိပၸါယ္ဘယ္သူ႔ကိုမွဖြင့္ဟမေျပာပဲေနခဲ့တယ္..။ကေလးငယ္ငယ္က
တည္းကတိတ္ဆိတ္ရတဲ့အရသာကိုၾကိဳက္တယ္..။လွ်ိဳ႕ဝွက္ေနထိုင္ရတာကိုမက္ေမာတယ္..။ လူေတြေျပာခ်င္ရာေျပာၾကတာကိုတိတ္တိတ္ေလးၾကိတ္ျပီး
ရယ္ရတာကိုႏွစ္သက္တယ္..။တကယ္ေတာ့လူေတြဟာသနားဖို႔သိပ္ေကာင္းတယ္..။ သူတို႔ကိုယ္သူတို႔အကုန္သိတယ္၊တတ္တယ္လို႔ထင္ေနၾကတယ္..။
သိေအာင္လည္းလိုက္လုပ္ၾကတယ္..။ဒါေပမယ့္သူတို႔တကယ္သိသြားၾကတာကေတာ့ အေပၚယံဆန္ဆန္၊အတင္းအျဖင္းဆန္တဲ့စကားမ်ိဳးေတြကိုပဲ.....။
တကယ့္အမွန္တရားစစ္စစ္မဟုတ္ဘူး..။လူေတြအမွန္တရားကိုမေတြ႔ႏိုင္ၾကေတာ့တာကလည္း အဆန္းေတာ့မဟုတ္ပါဘူး....။ သူတို႔ရဲ့စိတ္ႏွလံုးေတြက
ညစ္ႏြမ္းေနၾကတာကိုး...။ေမတၱာတရားရဲ့အေၾကာင္းကိုတကယ္မသိတာကသူတို႔ပဲ...။ မျဖဴစင္တဲ့သူတို႔ရဲ့စိတ္ႏွလံုးကေမတၱာတရားနဲ႔မွမထိုက္တန္တာကိုး.
ဒီလိုနဲ႔ကေလးဟာတိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္နဲ႔ၾကီးျပင္းခဲ့ရတယ္....။ေဖေဖနဲ႔မမကလြဲရင္ဘယ္သူနဲ႔မွစကား မေျပာတဲ့ကေလးကိုလူေတြကကရုဏာသက္ဟန္နဲ႔ျပစ္တင္ရွဳတ္ခ်ၾကတယ္..။ လူတိုင္းရဲ့ရင္ထဲထြင္းေဖာက္မတတ္စိုက္ၾကည့္တတ္တဲ့ကေလးရဲ့မ်က္ဝန္းေတြကိုေတာ့ သိပ္ရိုင္းသတဲ့ေလ..။

''ရိုင္းမွာေပါ့..အေမ့ရင္ခြင္နဲ႔ေဝးျပီးေမတၱာငတ္တဲ့ကေလးကိုးးးးးတဲ့''

ေၾကာက္စရာေကာင္းလိုက္တာ..။သူတို႔ကသာေမတၱာတရားအေၾကာင္းနားမလည္ၾကတာ...၊ မိခင္ရင္ေငြ႔နဲ႔ေဝးေဝးၾကီးျပင္းခဲ့ရတဲ့ကေလးတို႔ညီအစ္မအေပၚရိုင္းျပၾကတာ...။

''နင္တို႔ရဲ့အေမကို .......ဆိုတဲ့'' စကားကိုကေလးငယ္ငယ္တည္းကအသည္းစြဲေအာင္ၾကားခဲ့ရတာ..။ေမတၱာငတ္တဲ့၊ခိုကိုးရာမဲ့တဲ့ ကေလးတို႔ညီအစ္မကို
''နင္တို႔လည္း.............'' အဲလိုစကားေတြနဲ႔ရိုင္းခဲ့၊ၾကမ္းခဲ့ၾကတာေတြကို ကေလးကေက်ာခိုင္းတတ္ခဲ့တာေပါ့..။တကယ္ေတာ့ကေလးရဲ့ေမေမကနတ္သမီး
ေလးပါ..။ေမေမ့ရဲ့အသံကသိပ္သာတယ္..။ေမေမ့ရဲ့မ်က္လံုးေတြကျဖဴေဖြးျပီးၾကည္စင္လြန္းတယ္...။

ျပတင္းေပါက္ေလးေတြလိုပဲလင္းလင္းက်င္းက်င္းနဲ႔...။
ေမေမ့ရဲ့အထိအေတြ႔ကလည္းသိမ္ေမြ႔ႏူးညံ့လြန္းလိုက္တာ..ဝါဂြမ္းဖတ္ေလးေတြလိုပဲ..။ ဘယ္ေတာ့မွစကားက်ယ္က်ယ္မေျပာဘူး..။သီခ်င္းဆိုခ်ိန္ကလြဲလို႔
ဘယ္ေတာ့မွၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္းေတြမေျပာခဲ့ဘူး..။ကေလးသိတာေပါ့.။ေမေမဟာနတ္သမီးဆိုတာ..။ ေမေမဆိုတဲ့သီခ်င္းတစ္စေတာင္ ကေလးမွတ္မိေနေသးတာေပါ့..။

''ေမေမ့ေျခရာနင္းတဲ့ အလွၾကိဳက္တဲ့သမီးငယ္ရယ္.''...ဆိုတာ....။ တခါတေလအဲဒီသီခ်င္းကိုတိုးတိုးညည္းေတာ့ၾကားျဖစ္ေအာင္ၾကားသြားတဲ့အဘြားက
ခုႏွစ္သံခ်ီတက္ျပီးေအာ္တယ္ေလ..။

''အမေလး.....ေလး..။အရပ္ကတို႔ေရ.ၾကားလို႔မွေတာ္ပါရဲ့လား..။ဘဲမလိုေမြးျပီးစြန္႔ပစ္သြားတဲ့အေမကို တ,ေနသတဲ့..။အေမ့ေျခရာနင္းဦးမတဲ့ေတာ္.......။''
အဘြားေအာ္ရင္သိပ္မုန္းတာပဲ..။ဆိုးဝါးလိုက္တာ..။ကေလးကပိုျပီးတိတ္ဆိတ္ျငိမ္သက္သြားတယ္..။ လူေတြနဲ႔ေဝးေဝးမွာေနတယ္..။စကားမေျပာေတာ့ဘူး.။
လိုအပ္သေလာက္ပဲေျပာဆိုတဲ့အခါ  ရန္လိုတဲ့ကေလးတဲ့..။တခ်ိဳ႕ကေတာ့ သနားစရာေကာင္းသတဲ့..။ေမတၱာတရားအေၾကာင္းကိုနားမလည္ဘူးတဲ့ေလ...။
သူတို႔ေျပာၾကတာကေတာ့ ''ပန္းသီးမစားဖူးတဲ့ကေလးဟာ ပန္းသီးရဲ့အရသာကိုဘယ္သိမလဲတဲ့..။ဒါေၾကာင့္ရိုင္းတာတဲ့...။''

ကေလးကမ်က္ႏွာကိုေမာ့လွန္ျပီးေအာ္ဟစ္ရယ္ေမာတဲ့အခါ မမကစိတ္မေကာင္းတဲ့မ်က္ႏွာေလးငယ္ငယ္နဲ႔ၾကည့္ရွာတယ္..။ 

ညီမေလးရယ္  လူေတြကဒီလိုပါပဲလို႔ႏွစ္သိပ္မယ္..။ မမကေတာ့ကေလးလိုမဟုတ္ဘူး...။သူ႔မ်က္ႏွာဝိုင္းဝိုင္းေလးေတြကို..ဆံပင္ေတြနဲ႔အုပ္ကာလို႔ မ်က္ရည္ေတြေပါက္ေပါက္က်ေအာင္ငိုရင္းေမေမ့ကိုတ တယ္..။ေမေမရယ္  သမီးတို႔ညီအစ္မကိုျမန္ျမန္လာေခၚပါေတာ့လို႔...တိုးတိုးေလးေျပာရွာတယ္..။ကေလးကေတာ့မငိုဘူး..။ ေမေမတေန႔ျပန္လာေခၚမွာသိျပီးသား..။ေမေမကေျပာခဲ့တယ္ေလ  သမီးေလးကိုျပန္လာေခၚမွာတဲ့.....။

ကေလးတို႔ညီအစ္မရဲ့ဘဝမွာေမေမသာရွိေနရင္ဘယ္လိုေတြျဖစ္မယ္ဆိုတာမေတြးတတ္ေအာင္ပါပဲ..။ ပတ္ဝန္းက်င္ရဲ့တီးတိုးအတင္းစကားေတြကိုမခံရခင္အခ်ိန္မွာ
ဘြားဘြားကိုယ္တိုင္ကေမေမ့ကိုေန႔တိုင္းအျပစ္တင္စကားေျပာတယ္....။ ဘြားဘြားေျပာသလိုမဟုတ္ဘူးး.ေမေမကနတ္သမီးေလးလို႔ျပန္ေျပာေတာ့ကေလးအရိုက္ခံ
ခဲ့ရတယ္..။လူေတြအမွန္တရားကိုမသိတဲ့အေၾကာင္းကေလးနားလည္ခဲ့မိတာၾကာပါျပီ...။ ညျပာျပာနဲ႔ပန္းသီးတစ္လံုးကို သူတို႔ေတြ႔ေအာင္မရွာႏိုင္ၾကဘူး..။သူတို႔ရဲ့အျမင္
မွာေမေမကရက္စက္တဲ့မိန္းမ...။ကေလးကေမတၱာတရားရဲ့အရသာကို နားမလည္တဲ့သူ..။မခံစားခဲ့ရသူ..တဲ့..။ေမတၱာတရားအေၾကာင္းကို ကေလးကပိုသိသူျဖစ္ျပီး
ေမေမကအလြန္ၾကင္နာတတ္သူတစ္ေယာက္ျဖစ္ေၾကာင္းသိေစခ်င္လိုက္တာ......။

ေမေမေရ...
ေမေမေရ...
ေမေမေရ...
အဲဒီညက ကေလးရဲ့လက္ထဲပန္းသီးေလးတစ္လံုးေရာက္လာပံုက လွလြန္းတယ္..။ႏွစ္ေတြၾကာလွျပီ..။ဘယ္ေတာ့မွမရိုးႏိုင္ခဲ့ဘူး..။ၾကင္နာတတ္တဲ့ေမေမ့ရဲ့ၾကယ္တာ
ရာမ်က္ဝန္းေတြ၊ေမတၱာေငြ႔ေႏြးေႏြးနဲ႔လႊမ္းျခံဳထားလိုက္တာခုထိေႏြးေထြးေနတုန္းပဲ...။ ေမေမ့ရဲ့အသံဟာခ်ိဳခဲ့လိုက္တာ...ဘဝတစ္ခုလံုးေတာင္လံုျခံဳလို႔ ျပန္လာေခၚမွာတဲ့လားေမေမ.........။
မငိုပါနဲ႔ေမေမရယ္...။အဲဒီေတာ့မွလူေတြကို ကေလးကရင္ေကာ့ျပီးေျပာမယ္......ညျပာျပာမွာသိပ္ခ်စ္ရတဲ့ ပန္းသီးတစ္လံုး ရွိေနခဲ့ဖူးတဲ့ အေၾကာင္းကိုေပါ့..။

ခင္မင္ေလးစားစြာျဖင့္