Khin Maung Chin: (ငယ္ငယ္တုန္းက) ပန္းသီးဖီလင္ ဇာတ္သိမ္း

(ငယ္ငယ္တုန္းက) ပန္းသီးဖီလင္ ဇာတ္သိမ္း

14 July 2011 3:23 AM ♦♦♦တင္ျပတဲ့ငနဲက♦♦♦ KMC@ခ်င္းေလး

အေဒၚၾကီးကလွည့္မၾကည့္ပဲပန္းသီးကိုင္ထားေသာလက္ကိုသန္းေမာင္ဖက္သို႔ဆန္႔တန္း၏..။

တကယ္ေကၽြးေတာ့မွာ...။ဝမ္းသာစိတ္ျဖင့္သံတိုင္ေတြၾကားထဲေခါင္းကိုတိုးကပ္၏..။

စားရပါေတာ့မယ္ဆိုမွဗိုက္က ဂလီြဂလြမ္ျမည္လာသည္..။ျမည္....ၾကိဳက္သေလာက္
ျမည္ထား...ခဏေနရင္မင္းထဲကိုပန္းသီးေတြပစ္ထည့္လိုက္မယ္....။

အားေပးတဲ့သူေတြကိုေက်းဇူးပါဗ်ာ..

သန္းေမကိုမီွေအာင္သန္းေမာင္မလိုက္ႏိုင္ပါ..သို႔ေသာ္သန္းေမကပန္းသီးတစ္ျခမ္းေကၽြးပါသည္..။

တစ္သက္မွာတစ္ခါသာစားခဲ့ဖူးရေသာပန္းသီး
အရသာမွာခ်ိဳသည္...၊ေမႊးသည္....၊ေအးသည္...။

ျပန္၍သတိရမိေသာအခါအခုပင္စားခဲ့ရသလိုသန္းေမာင္ထင္မိ၏..။ပါးစပ္ထဲတြင္ျပည့္လာေသာ
သြားရည္ကိုျပက္ကနဲျမည္ေအာင္မ်ိဳခ်လိုက္မိ၏..။

သန္းေမာင္ထံမွအသံေၾကာင့္အေဒၚၾကီးကရြံရွာဟန္ျဖင့္လွည့္ၾကည့္ျပီးတစ္ဖက္ျပန္လွည့္သြား၏..

ျပီးမွျပန္ၾကည့္ျပန္သည္..ၾကည့္ေနရင္းမွအၾကံတစ္ခုရသြား
ဟန္ျဖင့္သူ႔သားဖက္ကိုလွည့္ကာ

''ကဲ သား၊ပန္းသီးစားမွာလားေျပာ''

ဒီတစ္ခါေတာ့အေဒၚၾကီးအသံကခ်ိဳေသာ္လည္းအနည္းငယ္မာ၏။

''ေဖေဖရုပ္ရွင္ျပမယ္ေျပာျပီး.....''

''ေဖေဖကရံုးမွာမီတင္မျပီးေသးလို႔ဒီမွာေစာင့္ခိုင္းထားတာသားရယ္၊ဒီမွာၾကည့္..လက္မွတ္ေတာင္ဝယ္ျပီးျပီ..''

''ဟင္း..ေမေမကလည္း..ခုပဲထမင္းစားထားတာကို''

မိုက္လိုက္တဲ့ေကာင္..ထမင္းစားရတာေကာင္းတာေပါ့...သန္းေမာင္မခ်င့္မရဲေတြး၏..။ ငါသာဆိုေကၽြးသမွ်ကုန္ေကာင္စားမွာ...။

''ထမင္းစားျပီးတိုင္းသစ္သီးစားရမယ္ေလသားရဲ့..ဒါမွသားေလးက်န္းမာျပီးအားရွိမွာ...''

''ဟင့္အင္း''

ေကာင္ေလးကေခါင္းခါျပီးတစ္ဖက္ျပန္လွည့္သြား၏..။

''ဟိုမွာၾကည့္စမ္းသား..''

အေဒၚၾကီးကသန္းေမာင္ကိုလက္ညွိဳးထိုးျပသည္..။

''ေတြ႔လား..စားခ်င္လို႔ေငးေနတာ..သားမစားရင္သူ႔ကိုေကၽြးလိုက္မယ္ေနာ္..''

ေကၽြးမယ္ဆိုပါလား..။သန္းေမာင္ရင္ဘတ္ထဲတြင္ ဟစ္ေဟာ့ပ္ႏွစ္ဖြဲ႔ဆိုင္ျပီးအျပိဳင္ရန္ေတြ႔သလိုအိုးနင္းခြက္နင္းျဖစ္သြား၏..။

''ေကၽြးလိုက္''

ေကာင္ေလးကဂရုမစိုက္ဟန္ျဖင့္လွည့္မၾကည့္ပဲေျပာ၏..။သေဘာေကာင္းလိုက္တဲ့ေကာင္....။ ဒီထက္ပိုပိုျပီးေဌးပါေစ..သန္းေမာင္
ဝမ္းသာအားရဆုေတာင္းေပးရင္းဒူးေထာက္လ်က္ေရွ႕တိုး၏..။

''တကယ္လား ..ေမေမေကၽြးလိုက္မွာေနာ္''

အေဒၚၾကီးကလွည့္မၾကည့္ပဲပန္းသီးကိုင္ထားေသာလက္ကိုသန္းေမာင္ဖက္သို႔ဆန္႔တန္း၏..။ တကယ္ေကၽြးေတာ့မွာ...။

ဝမ္းသာစိတ္ျဖင့္သံတိုင္ေတြၾကားထဲေခါင္းကိုတိုးကပ္၏..။

စားရပါေတာ့မယ္ဆိုမွဗိုက္က ဂလီြဂလြမ္ျမည္လာသည္..။ျမည္....ၾကိဳက္သေလာက္
ျမည္ထား...ခဏေနရင္မင္းထဲကိုပန္းသီးေတြပစ္ထည့္လိုက္မယ္....။

''ေကၽြးလိုက္ေတာ့မယ္ေနာ္''

ေကာင္ေလးဆီကအသံထြက္မလာ..။အေဒၚၾကီးလက္ကသန္းေမာင္မ်က္ႏွာႏွင့္ပိုနီးလာသည္...။ သံတိုင္ေတြၾကားသို႔ေခါင္းထိုးသြင္း၏.
မဝင္...။ဒီေခါင္းကဘာလို႔ဒီေလာက္ၾကီးရတာလဲဟု ကိုယ့္ေခါင္းကို ကိုယ္ျပန္ျငဴစူမိသည္..။ပန္းသီးနံ႔ေမႊးေမႊးေလးကိုပင္ရွဴလို႔ရေနေပ
ျပီ..။ဗိုက္ကလည္းပိုမိုဆာလာ၏....။ေရွ႕နည္းနည္းတိုးပါဦးေဒၚၾကီးရယ္ ဟုသန္းေမာင္စိတ္ထဲမွအသံတိတ္ေျပာလိုက္၏..။

''သားကိုကြန္ျပဴတာဂိမ္းဝယ္ေပးမွာလား''

ေကာင္ေလးဆီကေတာင္းဆိုခ်က္ထြက္လာသည္..အေဒၚၾကီးလက္ကိုျပန္ရုပ္သြား၏..

''တစ္လံုးကုန္ေအာင္စားရင္ဝယ္ေပးမယ္.''

မစားနဲ႔ေဟ့ေကာင္..မစားဘူးလို႔ေျပာလိုက္....ေကာင္ေလးဆီမွအသံထြက္မလာ..တခုခုကိုၾကံစည္ေနပံုရ၏..။ ငါ ဗိုက္အရမ္းဆာေနလို႔
ပါကြာ...မင္းမစားဘူးလို႔ေျပာလိုက္စမ္းပါ..။သန္းေမာင္စိတ္ထဲကၾကိတ္၍ေတာင္းပန္မိသည္....။

''ဟင္း ေမေမကလဲ..ဒါဆိုသားကို Happy World လည္းလိုက္ပို႔ေပး..''

''ပို႔ေပးမယ္..သားသာအစားကိုေကၽြးတိုင္းစား''

''တကယ္ေနာ္''

လိုခ်င္တာရသြားေသာေကာင္ေလးကဝင္းပေသာမ်က္ႏွာျဖင့္အေဒၚၾကီးကိုေမာ့ၾကည့္၏..။ အေဒၚၾကီးကႏွစ္ျခိဳက္စြာျပံဳးရင္းပန္းသီးစိတ္
ကေလးမ်ားကိုတခုခ်င္းစီခြံ႔ေကၽြးေလေတာ့သည္...။
သြားျပီ...နာဂစ္ဝင္ေမႊသြားသလိုသန္းေမာင္၏စိတ္သည္အလဲလဲအျပိဳျပိဳျဖစ္သြားသည္..။ ထိုေကာင္ေလးပန္းသီးတျမံဳ႕ျမံဳ႕ဝါးေနသည္ကို
သန္းေမာင္ႏွေျမာတသစြာေငးေနမိသည္..။ေကာင္ေလး၏ႏွဳတ္ခမ္းေထာင့္စြန္းမွ ယိုစိးက်ေနေသာပန္းသီးရည္ကိုအေဒၚၾကီးကတစ္ရွဴးစေလးျဖင့္တို႔သုတ္ေပး၏..။ သန္းေမာင္ကက်လာေသာမ်က္ရည္ကိုလက္ဖမိုးျဖင့္ပြတ္သုတ္ျပီးထရပ္လိုက္ေလ၏..။ အေဒၚၾကီးကသန္းေမာင္ကို
လွည့္ၾကည့္ျပီးသနားဟန္ျဖင့္ေတြသြားေလသည္..ထို႔ေနာက္လက္ကိုင္အိတ္ကိုဖြင့္ကာေမႊေနေလရာ သန္းေမာင္လည္းမသြားေသးပဲရပ္ေစာင့္ေနမိသည္..။အေဒၚၾကီးက ငါးဆယ္တန္တစ္ရြက္ကိုေခါက္လ်က္ပစ္ေပးလိုက္ေလရာသန္းေမာင္လည္းေကာက္၍ လွည့္ထြက္လာခဲ့ေလေတာ့သည္..။

ေနကလည္းပူလွျပီ...။ဝမ္းထဲကဆာေလာင္မြတ္သိပ္မွဳ႕ကေနထက္ပို၍ပူျပင္း၏..တစ္လွမ္းခ်င္းစီ တရြတ္ဆြဲ၍သန္းေမာင္ေလွ်ာက္လာခဲ့၏..။
ပန္းျခံကိုေက်ာ္သြားျပီးလမ္းေထာင့္မွခ်ိဳးေကြ႕လိုက္ေတာ့ေရွ႕တြင္ပန္းသီးသည္တစ္ဦီးကိုေတြ႔ရ၏..။ ေဒါက္တိုင္ေပၚတင္ထားေသာသစ္သားဗန္းေပၚတြင္
ပန္းသီးမ်ားစီစီရီရီျပည့္ေန၏...။တခ်ိဳ႕ကနီနီေစြးေစြး...ဝင္းလို႔စိုလို႔ေနေလသည္...။ သန္းေမာင္ရင္ထဲတြင္အားအင္ေတြျပည့္လာသလိုခံစားလိုက္ရ၏..။
လက္ထဲကပိုက္ဆံကိုက်စ္က်စ္ပါေအာင္ဆုပ္ကိုင္ျပီး ပန္းသီးသည္ေရွ႕တြင္သြားရပ္လိုက္၏...။ပန္းသီးသည္အေဒၚၾကီးကေမာ့ၾကည့္ျပီး ဘာလဲ ဟုေမး
ေလရာသန္းေမာင္ကငါးဆယ္တန္ကိုလွမ္းေပးရင္းပီပီသသေျပာခ်လိုက္သည္...။

''ပန္းသီးေပးပါ''

''ဘာ...ပန္းသီးေပးပါဟုတ္လား? ေငြေလးငါးဆယ္နဲ႔..ဟဲ့ ငါ့ပန္းသီးကခ်င္းသီး...တရုတ္သီးမဟုတ္ဘူးဟဲ့.ၾသစေတးလ်သီး..တစ္လံုးကိုရွစ္ရာေဟ့..ရွစ္ရာ''

မိန္းမၾကီးကေၾကာ္ျငာဆန္ဆန္ရန္ေတြ႔ေလေတာ့သည္...။ တစ္လံုးရွစ္ရာဆိုပါလား...ရွစ္ရာဆိုေသာေငြကဘယ္ေလာက္မ်ားလဲ..။သန္းေမာင္မသိေခ်..။
သန္းေမာင္ဗိုက္ဆာလွျပီ..။ပန္းသီးတစ္လံုးေလာက္ေတာ့စားရမွျဖစ္ေတာ့မည္..။

''ငါခိုးလာတာ''

မ်က္ေစ့ေရွ႕တြင္ပန္းသီးကိုေဝ့ကာဝဲကာလုပ္ျပေနေသာသန္းေမပံုကိုျပန္ျမင္ေယာင္မိေလသည္..။ လက္ထဲတြင္ကိုင္ထားေသာပိုက္ဆံကိုလႊတ္ခ်ခဲ့လိုက္ျပီး
ပန္းသီးနီနီတစ္လံုးကိုဆက္ကနဲေကာက္ယူကာသန္းေမာင္ေျပးထြက္ခဲ့ေတာ့သည္...။

''လုပ္ပါဦး..သူခိုး သူခိုး..''

မိန္းမၾကီး၏ေအာ္သံ ကမၻာပ်က္မတက္ထြက္ေပၚလာ၏..။ ျဖတ္သြားျဖတ္လာေတြကလွည့္ၾကည့္ၾကသည္...။သန္းေမာင္ကေတာ့ဘယ္သူ႔ကိုမွမၾကည့္၊ဂရုမစိုက္ပဲ
အားကုန္ထုတ္ေျပးေနေလသည္..။ ဟုတ္တယ္...ေျပးရမယ္...ေျပး ေျပး..ပန္းသီးစားရေအာင္ေျပးထား..၊ပန္းသီးေလးကခ်ိဳေအးေနမွာ..ရင္ထဲတြင္အားေတြ
ျပည့္လာသလိုခံစားေနရသည္...။ ပန္းသီးကို ဂြမ္းကနဲျမည္ေအာင္ကိုက္စားလိုက္မည္..။ ဆာေနသမွ်၊ေမာေနသမွ်ေတြေျပေအာင္ပန္းသီးေလးကခ်ိဳေအးေနမည္
မွာဧကန္မလြဲပင္....။ေျပးရင္းေျပးရင္းသန္းေမာင္ေပ်ာ္ရႊင္လာမိသည္..။

ေျပးေနေသာေျခေထာက္ေတြက ေျမၾကီးထိသည္ဟုပင္မထင္ရ...။ သန္းေမာင္ေလထဲတြင္
ေျမာက္တက္သြား၏..။အရွိန္ႏွင့္ေရွ႕သို႔ေမွာက္လ်က္လဲက်သြားေလသည္....။ တစ္ေယာက္ေယာက္ကေနာက္မွရိုက္လိုက္ေလျခင္းျဖစ္ေလသည္...။
ေမွာက္လ်က္က်သြားေသာသန္းေမာင္က ပန္းသီးေလးကိုရင္ခြင္ထဲထည့္ဝွက္ျပီးေဘးဘီကိုေၾကာက္လန္႔တၾကားေမာ့ၾကည့္ရွာေလသည္..။
လူေတြကဝိုင္းအံုၾကည့္ေနၾကသည္..။ထိုအထဲမွလူၾကီးတစ္ေယာက္ကသန္းေမာင္ကိုလည္ကုပ္မွကိုင္၍ မ ယူလိုက္ေလသည္..။အေျပးအလႊားေရာက္လာေသာ
ပန္းသီးသည္အေဒၚၾကီးကသန္းေမာင္ရင္ခြင္ထဲမွပန္းသီးကို ဆတ္ကနဲဆြဲယူလိုက္ျပီးပန္းသီးကိုအဖိုးတန္ရတနာတစ္ပါးကိုၾကည့္သလိုလွည့္ပတ္ၾကည့္ရွဳ႕ေနေလ၏..။

''ေတာ္ပါေသးရဲ့ မပြန္းမပဲ့သြားလို႔''

ေျပာေျပာဆိုဆိုအစြန္းထြက္ေနေသာအထက္ဆင္စႏွင့္ပန္းသီးကိုပြတ္သုတ္လိုက္၏..။

''ေခြးသူခိုးေလး....''

သန္းေမာင္ကိုတစ္ခ်က္ဆဲေရးကလွည့္ထြက္သြားေလေတာ့သည္..။

''ဒီေကာင္ေလးကိုဘာလုပ္မွာလဲဗ်?''

သန္းေမာင္ကိုကုပ္မွဆြဲမထားသူကေမး၏..။

''ၾကိဳက္သလိုသာလုပ္ၾက'' တဲ့..။

တခ်ိဳ႕ကလည္း

''လႊတ္ေပးလိုက္ပါကြာ''

''ဟုတ္ပါရဲ့..သနားပါတယ္.''

ေဘးမွလူေတြကတစ္ေယာက္တစ္ေပါက္ဝိုင္းေျပာၾကသည္..။ သန္းေမာင္ကိုလႊတ္ေပးျပီးအားလံုးကိုယ့္လမ္းကိုယ္ဆက္သြားၾကေတာ့တစ္ေယာက္တည္း

မလွဳပ္မယွက္ ရပ္ေနမိသည္... ေလဟာျပင္ထဲမွာတစ္ေယာက္ထဲက်န္ေနခဲ့သလိုခံစားမိသည္..။ ဘယ္သူမွမရွိ၊ဘာမွမရွိ..။

အားလံုနတၱိ...ရင္ထဲမွာလည္းဘာမွမရွိ..ဗိုက္ထဲမွာလည္းဘာမွမရွိ..နာက်င္
မွဳ႕မရွိ...ဆာေလာင္မွဳ႕လည္းမရွိ..ခံစားႏိုင္မွဳ႕မရွိ..ဘာဆိုဘာမွမရွိ....ပကတိအရွံဳး....။

''ေဟ့ေကာင္ေလး သြားေတာ့ေလကြာ''

တစ္ေယာက္ေယာက္ကေျပာလိုက္တာျဖစ္မည္..။ အသံကေဝးၾကီးမွလာေနသလိုလိုထင္ရသည္..။ဒါေပါ့..သြားရမွာေပါ့..တစ္လွမ္းခ်င္းလွမ္းေနမိသည္..။ သူ႔အရိပ္ကသူ႔ေျခေထာက္ေအာက္တြင္ျပားကပ္လ်က္လိုက္ပါလာသည္...။ သူ႔ႏွာေခါင္းထဲမွေစးပ်စ္ပ်စ္အရည္ေတြကႏွဳတ္ခမ္းေပၚသို႔စီးက်လာသည္...။ လွ်ာျဖင့္ထိုး၍လ်က္လိုက္သည္..။ငန္က်ိက်ိအရသာကိုသာရသည္..။
လက္ျဖင့္အသာတို႔ထိၾကည့္မိသည္..။

ေသြးေတြ...နီရဲေနသည္..ပန္းသီးနီရဲရဲတစ္လံုးလိုေပါ့..။ သန္းေမာင္ေနာက္တစ္ၾကိမ္လွ်ာျဖင့္ထပ္လ်က္လိုက္သည္..။
ရင္ထဲတြင္ျပည့္သြားသလိုခံစားရသည္...။သူ႔ဗိုက္ကတက်ဳတ္က်ဳတ္ျမည္လာျပန္သည္..။ ေနာက္ထပ္တစ္ၾကိမ္ျပီးတစ္ၾကိမ္လွ်ာျဖင့္လ်က္၍ ျမိဳခ်ေနမိသည္...။

သန္းေမာင္၏စိတ္ထဲတြင္ေတာ့ပန္းသီးသည္ေသြးကဲ့သို႔နီရဲျပီး ေသြးသည္ပန္းသီးကဲ့သို႔ဘာေၾကာင့္မခ်ိဳျမိန္ရတာပါလိမ့္ ဟုအံ့ၾသေနမိေတာ့သည္...။

မူရင္းေရးသူ

(ျပံဳးခ်ိဳ)

ဒီဝတၳဳတိုေလးဖတ္ျပီးအရမ္းခံစားမိတယ္ဗ်ာ.က်ေနာ္တို႔ငယ္ငယ္ကဘဝကိုျပန္သတိရမိတယ္..။ ဒီေလာက္အေျခအေနမဆိုးေပမယ့္ နီးစပ္လြန္းလို႔ပါ..။
အရာရာဟာဘုရားသခင္ရဲ့အလိုေတာ္အတိုင္းပါပဲေလ..။

အားလံုးကိုေက်းဇူးတင္ပါတယ္.။

ခင္မင္ေလးစားစြာျဖင့္

ခ်င္းကေလး

သူငယ္ခ်င္းမ်ားခင္ဗ်ာ..ခရီးတိုတစ္ခုထြက္ရမွာမို႕တစ္ပတ္ေလာက္အေပ်ာက္ရိုက္ပါရေစခင္ဗ်ာ. ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္တမ်ိဳးမထင္ၾကပဲ ဆက္လက္အားေပးေနၾကလိမ့္မယ္လို႔ယံုၾကည္ပါတယ္...။

3 Responses

Angelhlaing(May everybody be happy and healthy! Says:
Jul 14, 2011, 8:44:00 AM

တစ္ကယ္ပဲ ထိေရာက္တဲ႕ စာေလးပါ ေက်းဇူးေမာင္ေလးေရ....ၿပန္လည္မွ်ေဝေပးလို႕ အခုမွဆံုးေအာင္ ဖတ္ၿပိးၿပီဆိုေတာ့ ညက်ရင္ေတာ့ စိတ္ခ်လက္ခ် အိပ္ေပ်ာ္ၿပီ..:)
စံပယ္ခ်ိဳ Says:
Jul 14, 2011, 10:19:00 AM

ေကာင္းတဲ႔စာေတြကုိ မွ်ေ၀ေပးလုိ႔ ခ်င္းကေလးကုိေက်းဇူးတင္ပါတယ္...
KMC@ခ်င္းေလး Says:
Jul 14, 2011, 2:41:00 PM

မမတို႔ကိုေက်းဇူးတင္ပါရဲ့ဗ်ာ.. ေပ်ာ္ရႊင္ႏိုင္ၾကပါေစေနာ္..။