ေကာင္ေလးကေခါင္းကိုတယမ္းယမ္းလုပ္ေန၏..တြဲေလာင္းခ်ထားေသာေျခေထာက္ကိုလည္း ေျမၾကီးေပၚသို႔မမွီတမွီလွမ္းေဆာင့္ေနေသး၏..
''အေတာ္မိုက္တဲ့ေကာင္ပန္းသီးမ်ားမစားခ်င္ဖူးတဲ့...ပန္းသီးဆိုတာလူတိုင္းစားႏိုင္တာမဟုတ္ဘူးကြ..
မင္းကသူေဌး မို႔စားႏိုင္တာ...''
''သန္းေမ...ထ...ထ..''
''ဟင္...အင္း...အီးးးးဟီးး''
သန္းေမကတစ္ဖက္ဆီသို႔လွည့္ကာျပန္အိပ္၏။
''သန္းေမ...ထေတာ့ေလ..ေအာင္ထူးတို႔ေတာင္သြားၾကျပီ''
''ငါေနမေကာင္းဘူးသန္းေမာင္''
''ဟင္...အင္း...အီးးးးဟီးး''
သန္းေမကတစ္ဖက္ဆီသို႔လွည့္ကာျပန္အိပ္၏။
''သန္းေမ...ထေတာ့ေလ..ေအာင္ထူးတို႔ေတာင္သြားၾကျပီ''
''ငါေနမေကာင္းဘူးသန္းေမာင္''
သန္းေမေနမေကာင္းဟုဆိုသျဖင့္သန္းေမနဖူးကိုသန္းေမာင္ကိုင္ၾကည့္လိုက္သည္.ဟုတ္သည္.. ကိုယ္ေတြပူေနသည္..။အေမကလည္းမရွိ..ျပန္မလာသည္မွာႏွစ္ရက္ရွိျပီ.. အေမကသည္လိုပဲမၾကာမၾကာအိမ္မွႏွစ္ရက္သံုးရက္ေပ်ာက္ေပ်ာက္သြားတတ္သည္..။
အေမမရွိလွ်င္သန္းေမာင္တို႔ေမာင္ႏွမႏွစ္ေယာက္လမ္းၾကိဳလမ္းၾကားေလွ်ာက္ကာ ေတြ႔သမွွ်ပုလင္းခြံေတြ၊ကတၳဴစကၠဴအတိုအစေတြ၊ေကာ္ပစၥည္းအက်ိဳး
အပဲ့ေတြလိုက္လိုက္ေကာက္ကာေရာင္းျပီးကိုယ့္ဝမ္းစာကိုယ္ေျဖရွင္းရသည္..။ အေမျပန္ေရာက္လာလွ်င္ေတာ့ငယ္ေသးေသာသန္းေမာင္
ကအစ္မသန္းေမႏွင့္အတူလိုက္စရာမလိုေတာ့ေပ။ အိမ္မွာပင္အေမခ်က္ေကၽြးတာကိုစားလိုက္၊ကစားလိုက္၊အိပ္လိုက္ေနလို႔ရသည္..။
သန္းေမကေတာ့အေမရွိရွိမရွိရွိေန႔တိုင္းထြက္သည္..။ သူရတာကိုသူ႔ဟာသူစားခ်င္တာစား၊ဝယ္ခ်င္တာဝယ္သည္။အေမကသူ႔ရွိတာကုန္
၍ေနာက္တခါထြက္သြားျပန္လွ်င္သန္းေမာင္၏တာဝန္ကသန္းေမ၏ေခါင္းေပၚ၊ ပုခံုးေပၚေရာက္လာေတာ့ေလ၏..။သန္းေမသြားရာေနာက္
တေကာက္ေကာက္လိုက္ကာသန္းေမေကၽြးတာကိုစားရျပန္ေလ၏..။ မေန႔ကလည္းသန္းေမႏွင့္အတူလိုက္သြား၏။တစ္ေနကုန္ရသမွ်ကို
ညေနက်သြားေရာင္း၏။ဦးဟာရွင္ကပိုက္ဆံငါးရာသာေပး၏..။ ကမၻာ့စီးပြါးေရးက်ေနသျဖင့္ေကာ္ေဈး၊စကၠဴေဈးလည္းက်သည္ဟုေျပာျပီး
ငါးရာက်ပ္သာေပးလိုက္သျဖင့္သန္းေမကမေက်နပ္..။ခါတိုင္းေထာင့္ေလးငါးရာရေနက်ဟုေျပာသည္..။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ခုႏွစ္ရာေပးလိုက္၏...။
အပဲ့ေတြလိုက္လိုက္ေကာက္ကာေရာင္းျပီးကိုယ့္ဝမ္းစာကိုယ္ေျဖရွင္းရသည္..။ အေမျပန္ေရာက္လာလွ်င္ေတာ့ငယ္ေသးေသာသန္းေမာင္
ကအစ္မသန္းေမႏွင့္အတူလိုက္စရာမလိုေတာ့ေပ။ အိမ္မွာပင္အေမခ်က္ေကၽြးတာကိုစားလိုက္၊ကစားလိုက္၊အိပ္လိုက္ေနလို႔ရသည္..။
သန္းေမကေတာ့အေမရွိရွိမရွိရွိေန႔တိုင္းထြက္သည္..။ သူရတာကိုသူ႔ဟာသူစားခ်င္တာစား၊ဝယ္ခ်င္တာဝယ္သည္။အေမကသူ႔ရွိတာကုန္
၍ေနာက္တခါထြက္သြားျပန္လွ်င္သန္းေမာင္၏တာဝန္ကသန္းေမ၏ေခါင္းေပၚ၊ ပုခံုးေပၚေရာက္လာေတာ့ေလ၏..။သန္းေမသြားရာေနာက္
တေကာက္ေကာက္လိုက္ကာသန္းေမေကၽြးတာကိုစားရျပန္ေလ၏..။ မေန႔ကလည္းသန္းေမႏွင့္အတူလိုက္သြား၏။တစ္ေနကုန္ရသမွ်ကို
ညေနက်သြားေရာင္း၏။ဦးဟာရွင္ကပိုက္ဆံငါးရာသာေပး၏..။ ကမၻာ့စီးပြါးေရးက်ေနသျဖင့္ေကာ္ေဈး၊စကၠဴေဈးလည္းက်သည္ဟုေျပာျပီး
ငါးရာက်ပ္သာေပးလိုက္သျဖင့္သန္းေမကမေက်နပ္..။ခါတိုင္းေထာင့္ေလးငါးရာရေနက်ဟုေျပာသည္..။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ခုႏွစ္ရာေပးလိုက္၏...။
''သန္းေမ..ဗိုက္ဆာတယ္.''
''ငါ့မွာပိုက္ဆံမရွိေတာ့ဘူး..မေန႔ကခုႏွစ္ရာကအကုန္စားလိုက္တာပဲ''
သန္းေမာင္စိတ္ပ်က္သြားမိေလသည္..။
''အေမဘယ္ေတာ့ျပန္လာမွာလဲ?''
''ဘယ္သိမလဲ..ငါ့ကိုေရခပ္ေပးးအာေခါင္ေတြေျခာက္လိုက္တာ.''
သန္းေမာင္၏အေမးကိုဘုေတာကာေျဖလိုက္ရင္းမွေရခပ္ေပးခိုင္း၍အိမ္ေရွ႕စဥ့္အိုးကြဲထဲက ေရတစ္ခြက္ခပ္ေပးလိုက္သည္...။
''ငါ့မွာပိုက္ဆံမရွိေတာ့ဘူး..မေန႔ကခုႏွစ္ရာကအကုန္စားလိုက္တာပဲ''
သန္းေမာင္စိတ္ပ်က္သြားမိေလသည္..။
''အေမဘယ္ေတာ့ျပန္လာမွာလဲ?''
''ဘယ္သိမလဲ..ငါ့ကိုေရခပ္ေပးးအာေခါင္ေတြေျခာက္လိုက္တာ.''
သန္းေမာင္၏အေမးကိုဘုေတာကာေျဖလိုက္ရင္းမွေရခပ္ေပးခိုင္း၍အိမ္ေရွ႕စဥ့္အိုးကြဲထဲက ေရတစ္ခြက္ခပ္ေပးလိုက္သည္...။
သန္းေမကအငန္းမရေသာက္လိုက္ျပီးေနာက္သန္းေမာင္ကိုလွည့္ကာ
''ေအာင္ထူးတို႔သြားၾကျပီလား?''
''သြားၾကျပီ''
''ဘယ္လိုလုပ္မလဲ..ငါဒီေန႔မလိုက္ႏိုင္ဘူး..နင္တစ္ေယာက္ထဲသြားမလား?''
သန္းေမ၏အေမးစကားေၾကာင့္သန္းေမာင္ေတြေဝသြားေလသည္..။ အမွန္ေတာ့သန္းေမေနာက္သို႔အေပ်ာ္သေဘာလိုက္ေနျခင္းသာျဖစ္ေလရာ
အသက္ဆယ့္တစ္ႏွစ္ရွိျပီျဖစ္ေသာသန္းေမေလာက္(ေလးႏွစ္ငယ္ေသာ)သန္းေမာင္မလည္ဝယ္ေခ်..။ ေနာက္ျပီးေတာ့ဘယ္လိုပစၥည္းမ်ိဳးကျပန္
ေရာင္းလို႔ရသည္ကိုပင္ေသေသခ်ာခ်ာသန္းေမာင္မသိႏိုင္၊မခြဲျခားႏိုင္ေသးေခ်....။
''နင္ဘယ္လိုသေဘာရလဲသန္းေမာင္..နင္သြားေကာင္ရင္ေတာ့နင့္ဟာနင္ထမင္းဝယ္စားလို႔ရတာေပါ့''
သန္းေမေျပာစကားေၾကာင့္ေတြေဝေနေသာသန္းေမာင္တစ္ေယာက္သန္းေမကိုၾကည့္ကာ
''နင္ေရာ?''
''မသိဘူးးးညေနနင္ျပန္လာရင္သာငါ့အတြက္အပူက်ေဆးဝယ္လာခဲ့''
ဤမွ်သာေျပာျပီးသန္းေမတစ္ေယာက္ဟိုဖက္ျပန္လွည့္သြားေလေတာ့ ရာသန္းေမာင္လည္းသမုဒၵရာဝမ္းတစ္ထြာဆိုတဲ့စကားအတိုင္းဝမ္းတစ္ထြာ
အတြက္စြန္႔စားဖို႔အတြက္အိမ္မွထြက္လာခဲ့ေတာ့ေလသည္..။ သူတို႔ေနထိုင္ရာက်ဴးေက်ာ္တဲစုေလးမွထြက္ျပီးရထားလမ္းကိုေက်ာ္လိုက္သည္ႏွင့္
တိုက္တာအေဆာက္အဥိးေတြကိုလွမ္းျမင္ရသည္..။ သန္းေမႏွင့္သြားေနက်လမ္းအတိုင္းသန္းေမာင္ေလွ်ာက္ထြက္လာခဲ့ေတာ့သည္..။
''ေအာင္ထူးတို႔သြားၾကျပီလား?''
''သြားၾကျပီ''
''ဘယ္လိုလုပ္မလဲ..ငါဒီေန႔မလိုက္ႏိုင္ဘူး..နင္တစ္ေယာက္ထဲသြားမလား?''
သန္းေမ၏အေမးစကားေၾကာင့္သန္းေမာင္ေတြေဝသြားေလသည္..။ အမွန္ေတာ့သန္းေမေနာက္သို႔အေပ်ာ္သေဘာလိုက္ေနျခင္းသာျဖစ္ေလရာ
အသက္ဆယ့္တစ္ႏွစ္ရွိျပီျဖစ္ေသာသန္းေမေလာက္(ေလးႏွစ္ငယ္ေသာ)သန္းေမာင္မလည္ဝယ္ေခ်..။ ေနာက္ျပီးေတာ့ဘယ္လိုပစၥည္းမ်ိဳးကျပန္
ေရာင္းလို႔ရသည္ကိုပင္ေသေသခ်ာခ်ာသန္းေမာင္မသိႏိုင္၊မခြဲျခားႏိုင္ေသးေခ်....။
''နင္ဘယ္လိုသေဘာရလဲသန္းေမာင္..နင္သြားေကာင္ရင္ေတာ့နင့္ဟာနင္ထမင္းဝယ္စားလို႔ရတာေပါ့''
သန္းေမေျပာစကားေၾကာင့္ေတြေဝေနေသာသန္းေမာင္တစ္ေယာက္သန္းေမကိုၾကည့္ကာ
''နင္ေရာ?''
''မသိဘူးးးညေနနင္ျပန္လာရင္သာငါ့အတြက္အပူက်ေဆးဝယ္လာခဲ့''
ဤမွ်သာေျပာျပီးသန္းေမတစ္ေယာက္ဟိုဖက္ျပန္လွည့္သြားေလေတာ့ ရာသန္းေမာင္လည္းသမုဒၵရာဝမ္းတစ္ထြာဆိုတဲ့စကားအတိုင္းဝမ္းတစ္ထြာ
အတြက္စြန္႔စားဖို႔အတြက္အိမ္မွထြက္လာခဲ့ေတာ့ေလသည္..။ သူတို႔ေနထိုင္ရာက်ဴးေက်ာ္တဲစုေလးမွထြက္ျပီးရထားလမ္းကိုေက်ာ္လိုက္သည္ႏွင့္
တိုက္တာအေဆာက္အဥိးေတြကိုလွမ္းျမင္ရသည္..။ သန္းေမႏွင့္သြားေနက်လမ္းအတိုင္းသန္းေမာင္ေလွ်ာက္ထြက္လာခဲ့ေတာ့သည္..။
အေတာ္ေလးေနျမင့္လာေတာ့ရထားသမွ်ကိုသြန္ခ်ျပီးဥာဏ္မွီသေလာက္တြက္ၾကည့္သည္..။ ပိုပိုသာသာတြက္ၾကည့္တာေတာင္မွတစ္ရာဖိုးမျပည့္ခ်င္..။
ဗိုက္ကလည္းဆာလွျပီ..။ ေကာက္လာေသာေရသန္႔ပုလင္းထဲကလက္က်န္ေရကိုေမာ့ေသာက္ျပီးပန္းျခံဖက္ကို သန္းေမာင္ထြက္ခဲ့သည္..။ပန္းျခံနားတဝိုက္
တြင္ပစၥည္းအရနည္းတတ္ေသာ္လည္းရသမွ်ပစၥည္းေတြကသန္႔၍ေဈးပိုရတတ္သည္..။ တစ္ခါတစ္ရံလမ္းသြားလမ္းလာေတြကသနားသျဖင့္ေပးေကၽြး
သြားလွ်င္လည္းျမိဳးျမိဳးျမက္ျမက္ရတတ္သည္..။ပန္းျခံေဘးရွိသစ္ပင္ရိပ္တြင္ျခံစည္းရိုး သံတိုင္မ်ားကိုမွီ၍သန္းေမာင္ထိုင္ခ်လိုက္သည္..။ေရသန္႔ဗူး
ေဟာင္းမ်ားထဲမွက်န္ေနသမွ်ေရေတြကိုအကုန္အစင္ေသာက္လိုက္ေတာ့အနည္းငယ္အဆာေျပသြားသည္..။ လူကေတာ့ႏွဳံးေခြ၍ေနသည္..။တစ္ခုခုစားလိုက္ရလွ်င္အားေတြရွိလာမွာပဲဟုေတြးမိ၏..။ ဆာေလာင္ေနေသာဗိုက္ေပၚကိုလက္ျဖင့္ပြတ္သပ္ေပးရင္းေမွးခနဲအိပ္ေပ်ာ္သြား၏..။
တြင္ပစၥည္းအရနည္းတတ္ေသာ္လည္းရသမွ်ပစၥည္းေတြကသန္႔၍ေဈးပိုရတတ္သည္..။ တစ္ခါတစ္ရံလမ္းသြားလမ္းလာေတြကသနားသျဖင့္ေပးေကၽြး
သြားလွ်င္လည္းျမိဳးျမိဳးျမက္ျမက္ရတတ္သည္..။ပန္းျခံေဘးရွိသစ္ပင္ရိပ္တြင္ျခံစည္းရိုး သံတိုင္မ်ားကိုမွီ၍သန္းေမာင္ထိုင္ခ်လိုက္သည္..။ေရသန္႔ဗူး
ေဟာင္းမ်ားထဲမွက်န္ေနသမွ်ေရေတြကိုအကုန္အစင္ေသာက္လိုက္ေတာ့အနည္းငယ္အဆာေျပသြားသည္..။ လူကေတာ့ႏွဳံးေခြ၍ေနသည္..။တစ္ခုခုစားလိုက္ရလွ်င္အားေတြရွိလာမွာပဲဟုေတြးမိ၏..။ ဆာေလာင္ေနေသာဗိုက္ေပၚကိုလက္ျဖင့္ပြတ္သပ္ေပးရင္းေမွးခနဲအိပ္ေပ်ာ္သြား၏..။
ထို႔ေနာက္တြင္ေတာ့သန္းေမာင္အိပ္မက္မက္ေနေလေတာ့သည္..။ အိပ္မက္ထဲတြင္မုန္႔ေတြအမ်ားၾကီးသယ္၍အေမျပန္လာ၏..။
သန္းေမာင္တို႔ေမာင္ႏွမႏွစ္ေယာက္စိတ္ၾကိဳက္စားတာေတာင္မုန္႔ေတြကမကုန္ႏိုင္..။ အေမကမုန္႔ေတြကိုထပ္ထပ္ေပးရင္းအတင္းစားခိုင္းေနသည္..။
''စားလိုက္ပါသားရယ္..ခ်ိဳကခ်ိဳနဲ႔''
အေမ့အသံကသန္းေမာင္ဘယ္တုန္းကမွမၾကားဖူးခဲ့သလိုခ်ိဳလြင္ေအးျမေနသည္..။
''ဟင့္အင္း..စားခ်င္ဘူး''
အဲလိုျပန္ေျပာလိုက္တာကသန္းေမာင္မဟုတ္...ဘယ္သူလည္းမစားဘူးေျပာတာ.. သန္းေမာင္ယီးတီးေယာင္ေတာင္ျဖစ္သြားသည္..။
စားမွာစားမွာဟုျမည္တမ္းရင္းမ်က္လံုးကိုဖြင့္ၾကည့္လိုက္သည္..။ အိပ္မက္မက္ေနတာမွန္းသိလိုက္ရေတာ့အၾကီးအက်ယ္စိတ္ပ်က္သြားမိေလသည္..။
''စားပါသားေလးရယ္''
အိပ္မက္ထဲကအသံကိုထပ္မံၾကားလိုက္ရေလသည္..။ သန္းေမာင္ေခါင္းကိုခ်ာကနဲလွည့္ၾကည့္လိုက္ေလရာသူႏွင့္ေက်ာခ်င္းကပ္လ်က္ပန္းျခံအတြင္း
ပိုင္းရွိသစ္ပင္ၾကီးေအာက္မွခံုတန္းေပၚတြင္အေဒၚၾကီးတစ္ေယာက္ႏွင့္သူႏွင့္ရြယ္တူခန္႔ေလာက္ရွိေသာ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္တို႔ထိုင္ေနၾကသည္ကိုေတြ႔ျမင္လိုက္ရေလသည္..။ အေဒၚၾကီးကလက္ထဲရွိအခြံႏြာထားေသာပန္းသီးစိတ္မ်ားကိုေကာင္ေလးအားေကၽြးေန၏..။ ေဘးနားတြင္လည္းပန္းသီး
နီနီကေလးမ်ားထည့္ထားေသာအိတ္တစ္လံုးကိုခ်ထားေလသည္..။ ျဖဴျဖဴပိန္ပိန္ျဖစ္ေသာေကာင္ေလးကဘာကိုအလိုမက်ျဖစ္ေနသည္မသိေခ်..
''စားပါသားေလးရယ္''
အိပ္မက္ထဲကအသံကိုထပ္မံၾကားလိုက္ရေလသည္..။ သန္းေမာင္ေခါင္းကိုခ်ာကနဲလွည့္ၾကည့္လိုက္ေလရာသူႏွင့္ေက်ာခ်င္းကပ္လ်က္ပန္းျခံအတြင္း
ပိုင္းရွိသစ္ပင္ၾကီးေအာက္မွခံုတန္းေပၚတြင္အေဒၚၾကီးတစ္ေယာက္ႏွင့္သူႏွင့္ရြယ္တူခန္႔ေလာက္ရွိေသာ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္တို႔ထိုင္ေနၾကသည္ကိုေတြ႔ျမင္လိုက္ရေလသည္..။ အေဒၚၾကီးကလက္ထဲရွိအခြံႏြာထားေသာပန္းသီးစိတ္မ်ားကိုေကာင္ေလးအားေကၽြးေန၏..။ ေဘးနားတြင္လည္းပန္းသီး
နီနီကေလးမ်ားထည့္ထားေသာအိတ္တစ္လံုးကိုခ်ထားေလသည္..။ ျဖဴျဖဴပိန္ပိန္ျဖစ္ေသာေကာင္ေလးကဘာကိုအလိုမက်ျဖစ္ေနသည္မသိေခ်..
မ်က္ႏွာကိုသုန္မွဳန္ျပီးတစ္ဖက္လႊဲထားေလသည္..။
''စားလိုက္ပါသားေလးရယ္..ပန္းသိးေလကခ်ိဳပါတယ္''
''စားခ်င္ပါဘူး''
ေကာင္ေလးကေခါင္းကိုတယမ္းယမ္းလုပ္ေန၏..။တြဲေလာင္းခ်ထားေသာေျခေထာက္ကိုလည္း ေျမၾကီးေပၚသို႔မမွီတမွီလွမ္းေဆာင့္ေနေသး၏..
''အေတာ္မိုက္တဲ့ေကာင္ ပန္းသီးမ်ားမစားခ်င္ဖူးတဲ့...ပန္းသီးဆိုတာလူတိုင္းစားႏိုင္တာမဟုတ္ဘူးကြ..မင္းကသူေဌးမို႔စားႏိုင္တာ...''
ပန္းသီးဆိုတာသူေဌးေတြမွစားႏိုင္တာဟုသန္းေမကေျပာျပဖူးသည္... ဒီလိုေျပာသည့္ေန႔ကသန္းေမပန္းသီးတစ္လံုးရလာတာမို႔ရလာေသာပန္းသီးနီနီရဲ
ေလးကိုသန္းေမာင္၏ေရွ႕တြင္ေဝ့ရမ္းျပကာစေနေသးသည္..။ သန္းေမာင္ကလွမ္းယူေတာ့ပန္းသိးကိုသူ႔ရင္ခြင္အတြင္းသို႔လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္အုပ္ဝွက္၏..။
''ငါခိုးလာတာ...ေျပးလိုက္ရတာေမာသြားတာပဲ''
ရင္ခြင္တြင္းမွျပဴထြက္ေနေသာပန္းသီးနီနီကေလးကိုတယုတယပြတ္ေပးရင္းေျပာ၏.. ထို႔ေနာက္ဂြမ္းကနဲေနေအာင္ကိုက္ျပျပန္၏..။
''စားလိုက္ပါသားေလးရယ္..ပန္းသိးေလကခ်ိဳပါတယ္''
''စားခ်င္ပါဘူး''
ေကာင္ေလးကေခါင္းကိုတယမ္းယမ္းလုပ္ေန၏..။တြဲေလာင္းခ်ထားေသာေျခေထာက္ကိုလည္း ေျမၾကီးေပၚသို႔မမွီတမွီလွမ္းေဆာင့္ေနေသး၏..
''အေတာ္မိုက္တဲ့ေကာင္ ပန္းသီးမ်ားမစားခ်င္ဖူးတဲ့...ပန္းသီးဆိုတာလူတိုင္းစားႏိုင္တာမဟုတ္ဘူးကြ..မင္းကသူေဌးမို႔စားႏိုင္တာ...''
ပန္းသီးဆိုတာသူေဌးေတြမွစားႏိုင္တာဟုသန္းေမကေျပာျပဖူးသည္... ဒီလိုေျပာသည့္ေန႔ကသန္းေမပန္းသီးတစ္လံုးရလာတာမို႔ရလာေသာပန္းသီးနီနီရဲ
ေလးကိုသန္းေမာင္၏ေရွ႕တြင္ေဝ့ရမ္းျပကာစေနေသးသည္..။ သန္းေမာင္ကလွမ္းယူေတာ့ပန္းသိးကိုသူ႔ရင္ခြင္အတြင္းသို႔လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္အုပ္ဝွက္၏..။
''ငါခိုးလာတာ...ေျပးလိုက္ရတာေမာသြားတာပဲ''
ရင္ခြင္တြင္းမွျပဴထြက္ေနေသာပန္းသီးနီနီကေလးကိုတယုတယပြတ္ေပးရင္းေျပာ၏.. ထို႔ေနာက္ဂြမ္းကနဲေနေအာင္ကိုက္ျပျပန္၏..။
တျမံဳ႕ျမံဳ႕ဝါးရင္းမွ
''ဖီးပဲ''ဟုတီဗီြေၾကာ္ျငာထဲကမင္းသမီးလိုလုပ္ျပေနေသး၏..။ မေနႏိုင္ေသာသန္းေမာင္ကပန္းသီးကိုလိုက္လုေတာ့သန္းေမကထြက္ေျပးေလ၏..။
''ငါ့ကိုမိေအာင္လိုက္..မိရင္ေကၽြးမယ္''
သန္းေမကိုမီွေအာင္သန္းေမာင္မလိုက္ႏိုင္ပါ..သို႔ေသာ္သန္းေမကပန္းသီးတစ္ျခမ္းေကၽြးပါသည္..။ တစ္သက္မွာတစ္ခါသာစားခဲ့ဖူးရေသာပန္းသီး
အရသာမွာခ်ိဳသည္...၊ေမႊးသည္....၊ေအးသည္...။
''ဖီးပဲ''ဟုတီဗီြေၾကာ္ျငာထဲကမင္းသမီးလိုလုပ္ျပေနေသး၏..။ မေနႏိုင္ေသာသန္းေမာင္ကပန္းသီးကိုလိုက္လုေတာ့သန္းေမကထြက္ေျပးေလ၏..။
''ငါ့ကိုမိေအာင္လိုက္..မိရင္ေကၽြးမယ္''
သန္းေမကိုမီွေအာင္သန္းေမာင္မလိုက္ႏိုင္ပါ..သို႔ေသာ္သန္းေမကပန္းသီးတစ္ျခမ္းေကၽြးပါသည္..။ တစ္သက္မွာတစ္ခါသာစားခဲ့ဖူးရေသာပန္းသီး
အရသာမွာခ်ိဳသည္...၊ေမႊးသည္....၊ေအးသည္...။
ျပန္၍သတိရမိေသာအခါအခုပင္စားခဲ့ရသလိုသန္းေမာင္ထင္မိ၏..။
ပါးစပ္ထဲတြင္ျပည့္လာေသာသြားရည္ကိုျပက္ကနဲျမည္ေအာင္မ်ိဳခ်လိုက္မိ၏..။
(ပထမပိုင္းေလးပါ..မနက္ျဖန္မွဒုတိယပိုင္းတင္ပါေတာ့မယ္.စာဖတ္သူေတြတခါတည္းထိုင္ဖတ္ေနရင္ အခ်ိန္ေတြၾကာျပီးမ်က္စိနာမွာစိုးလို႔ႏွစ္ပိုင္းခြဲေရးလိုက္တာပါ..။အမွားပါရင္ခြင့္လႊတ္ေပးပါ.) :PP
မတ္လထုတ္ေရႊအျမဳေတရုပ္စံုမဂၢဇင္းမွျပန္လည္ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္..
ခင္မင္ေလးစားစြာျဖင့္
ခ်င္းကေလး
ခ်င္းကေလး
အက်င့္ကို မေကာင္းဘူး..ဟင္းးးးးးး အဲလိုလုပ္စရာလားလို႕ ဒီမွာ...ဖတ္ခ်င္လွၿပီဆိုမွ....:):)