အရင္ကေတာ့ကဗ်ာဆိုတာကို ဒီလိုမ်ိဳးေကာ္ပီလုပ္ျပီးျပန္ေရးေလ့မရွိပါဘူး. မေန႔ညကအိပ္ခါနီးဖတ္လိုက္ရတဲ့စာေရးဆရာမင္းခိုက္စိုးစန္ရဲ့စာအုပ္တစ္အုပ္ထဲမွာ ေအာက္မွာက်ေနာ္ေရးတင္ထားတဲ့ကဗ်ာေလးဖတ္ျပီး (ကေလးဘဝကစလို႔ေနာင္တမလြန္အထိ) က်ေနာ္တို႔လူ႔ဘဝထဲမွာေနၾကတဲ့သူတိုင္းရဲ့ အလိုမျပည့္ျခင္းေတြကိုထင္ဟပ္ေစႏိုင္တယ္လို႔ယူဆမိလို႔၊ ေနာက္ျပီးေတာ့အဲဒီကဗ်ာကိုဖတ္ျပီးတာနဲ႔စဥ္းစားစရာေတြ၊ေတြးစရာေတြျဖစ္လာလို႔ က်ေနာ့္သေဘာနဲ႔က်ေနာ္ျပန္ကူးေရးျပီးတင္လိုက္တာပါ...
သက္ဆိုင္ရာပုဂၢိဳလ္မ်ားကိုခြင့္ၾကိဳတင္မေတာင္းမိတာခြင့္လႊတ္မယ္လို႔ယံုၾကည္ပါတယ္....။
က်ေနာ္ခ်င္းကေလး အားလံုးကိုေလးစားေနလ်က္....ပါ။
♦♦♦♦♦ ♣♣♣♣♣ ♠♠♠♠♠ ••••• ♠♠♠♠♠ ♣♣♣♣♣ ♦♦♦♦♦
အဲဒါမေန႔ကတင္ျဖစ္ခဲ့တာပါ....
ေၾကကြဲျခင္းဆိုတဲ့နတ္သမီးတစ္ပါးက
ငါနဲ႔လက္ထပ္မလားလို႔ကမ္းလွမ္းလာတယ္
ေၾကကြဲျခင္းဆိုတဲ့နတ္သမီးတစ္ပါးက
ငါနဲ႔လက္ထပ္မလားလို႔ကမ္းလွမ္းလာတယ္
ငါ့ကိုလာၾကိဳတဲ့ဖယ္ရီကားကလည္း
ငါမပါပဲထြက္ခြါသြားခဲ့ျပီ
ေက်းဇူးျပဳျပီးငါ့ကိုခပ္တိုးတိုးရယ္ေမာခြင့္ျပဳပါ။
ေရကန္ကအသင့္ျဖစ္ေနျပီေလ....
ၾကာေတြကမပြင့္ေသးတာပါ..
ေမးခြန္းကိုသာေရြးခ်ယ္ခြင့္ရမယ္ဆိုရင္
ငါလည္းစာေမးပြဲဝင္ေျဖခ်င္တယ္......
တစ္ခ်ိဳ႕လူေတြကရွာေဖြေတြ႔ရွိၾက
တစ္ခ်ိဳ႕လူေတြကေကာက္ရၾက
တစ္ခ်ိဳ႕လူေတြကစုေဆာင္းၾက
တစ္ခ်ိဳ႕လူေတြကေရွ႕ဆက္ေလွ်ာက္ၾက...
အားလံုးမွာတံခါးႏွစ္ေပါက္စီရွိတယ္၊ေလွခါးႏွစ္စင္းစီရွိတယ္။
ထပ္ေျပာလိုက္ဦးမယ္
အားလံုးရဲ့နာေရးခရီးကိုလည္း
ႏွစ္မ်ိဳးႏွစ္စားစီစဥ္ထားျပီးသားရွိတယ္။
ကေလးဘဝတုန္းက
လက္ေရးလွစာအုပ္ထဲ
ဝလံုးရြဲ႔ေစာင္းေစာင္းေလးကို
နဂါးေခါင္းလွည့္တဲ့ေနရာတည့္တည့္မွာမွ
ငါ.....ခ်ေရးခဲ့မိသလားမေျပာတတ္ပါဘူး.....
အရွံဳးေတြကိုတံဆိပ္ေခါင္းလို တယုတယ
စုေနခဲ့တုန္းကေတာ့
ရာသီဥတုက ကိုယ့္ဖက္ပါခဲ့တယ္.....
မိုးေခါင္သလိုမ်ိဳး
ေဆာင္းကေကာမေခါင္ႏိုင္ေတာ့ဘူးတဲ့လား....
မိုးေခါင္သလိုမ်ိဳး
ေဆာင္းကေကာမေခါင္ႏိုင္ေတာ့ဘူးတဲ့လား....
မိုးေခါင္သလိုမ်ိဳး
ေဆာင္းကေကာမေခါင္ႏိုင္ေတာ့ဘူးတဲ့လား....
မိုးေခါင္သလိုမ်ိဳး
ေဆာင္းကေကာမေခါင္ႏိုင္ေတာ့ဘူးတဲ့လား....
(မင္းခိုက္စိုးစန္)
ခင္မင္ေလးစားစြာျဖင့္
ခ်င္းကေလး
ခ်င္းကေလး
